Buitenlandselectie: India

Eens in de maand plaats ik hier een selectie van links naar opmerkelijke nieuwe artikelen, afkomstig uit Engelstalige kwaliteitsmedia, over onderwerpen die te maken hebben met gezondheidszorg en gezondheid. (Voor dagelijkse buitenland-links, volg mij via Twitter @flipvuijsje.

India is een land als geen ander, waar iedereen minstens één keer naar toe moet. Exotisch, fascinerend, overweldigend van kleur, geur, geluid en smaak. Met onvergetelijke steden, bezienswaardigheden en monumenten, getuigen van een nog steeds levende geschiedenis van duizenden jaren. Voor buitenlanders heel toegankelijk door de blijvende rol van Engels als lingua franca, waarmee je overal in het land terechtkunt. En met een dominante godsdienst (het hindoeïsme) en een dominante cultuur die relatief vrij is van ressentiment jegens de westerse beschaving in het algemeen; en jegens de Brits-koloniale erfenis, in tradities en instituties, in het bijzonder.

Tot laatstgenoemde instituties horen niet alleen de (ook vaak Engelstalige) media en universiteiten, maar ook India’s politieke stelsel. Al sinds het land in 1947 onafhankelijk werd is India een functionerende parlementaire democratie, met bijbehorende verworvenheden op terreinen zoals vrijheid van publieke meningsuiting.

Bij al deze pluspunten kan je ook serieuze kanttekeningen zetten: een perfect open en democratische samenleving naar westers voorbeeld is India zeker niet. Achter alle wet- en regelgeving naar westers model, gaat een harde realiteit schuil waarin vaak het recht van de sterkste de doorslag geeft. En dan vooral: van de sterkste in economische zin, in een land dat niet alleen nog steeds extreme armoede kent, maar ook een voor ons westerlingen nauwelijks in te voelen sociale ongelijkheid.

Maar ook hier, zoals met eigenlijk alles in India, is er weer een keerzijde. De afgelopen drie decennia is die armoede, hoewel nog steeds groot, wél met een flink stuk afgenomen. En het zijn juist Indiase media zelf die, onafhankelijk en journalistiek gepassioneerd, de eerste zijn om misstanden aan de kaak te stellen. Ook als dit gaat om gezondheidszorg.

En met de gezondheidszorg in India ís enorm veel mis – hierover geen enkel misverstand.

Why India’s medical schools are plagued with fraud
De problemen beginnen al in het opleidingstraject; volgens dit diepgravende dossier van Reuters is dit een beerput van corruptie en mismanagement. Steekpenningen om als student te worden toegelaten. Medische- en opleidingsstaf die in werkelijkheid niet aanwezig is. Het ronselen van ‘fake-patiënten’ omwille van het veiligstellen van fondsen voor onderzoek. Inspecterende instanties die zelf óók corrupt blijken. Lees, en wees verbijsterd.

Sights and awful sounds from the labour room of an Indian public hospital
Een van de dingen die meteen al in dat opleidingstraject fout gaan, is de overdracht van een heel schadelijke attitude in het specialisme gynaecologie. Waartoe dit in de praktijk leidt, is te lezen in dit undercover-journalistieke verslag uit een ziekenhuis in Kolkata, het vroegere Calcutta (op Scroll.in, een Indiase website met dagelijks nieuws en achtergronden). Een schokkend relaas van professionele desinteresse en nalatigheid, soms ontsporend in belediging, schoffering en fysieke mishandeling van de vrouwen die hier voor een bevalling terechtkomen. Het simpele feit dát je als aanstaande moeder tot de armste lagen van de bevolking hoort, is voor menig arts (maar ook verpleegkundige) een reden op zich voor neerbuigendheid en vijandigheid.

Medicine in India: Rampant Quackery, Baffling Drug Landscape
Bij dit soort gebrek aan fatsoenlijk professioneel ethos, hoort als vanzelf ook een zwaar tekortschietende omgang met medische fouten. Dit dossier op MedPage Today focust behalve op één tot de verbeelding sprekende casus, ook op het probleem van ‘low quality health care’ in India in het algemeen. En op al evenzeer ernstige misstanden (‘Wild West for Drugs’) in het domein van farma.

Inside India’s sterilisation camps
Hoe belangrijk juist in een arm land als India het issue van Women’s health en reproductive care is, en hoeveel juist op dit vlak verkeerd gaat, blijkt ook uit dit artikel dat The Conversation publiceerde over letterlijk dodelijke misstanden in klinieken voor sterilisatie. Voor vooral arme vrouwen is sterilisatie de eerste en vaak ook enige optie voor contraceptie. Maar de prijs voor het ondergaan van deze ingreep, is het risico van blootstelling aan een totaal gebrek aan hygiëne en professionele kwaliteit. Zoals 13 vrouwen overkwam die dit niet overleefden, behorend tot een groep van 83 vrouwen die vorig jaar in Chattisgarh, in Centraal-India, werden gesteriliseerd in een periode van 5 uur.

Staff deaths at leading hospital put India’s TB battle in spotlight
Natuurlijk worden gedrag en attitude van medische professionals in India mede bepaald door krachten en structuren waar ook zij zelf geen invloed op hebben. Wie in een corrupte omgeving wil overleven, móet soms zelf ook corrupt zijn. En soms worden artsen, verpleegkundigen en overig medische personeel ook zelf slachtoffer van de mis- en achterstanden die India heeft op gebied van zorg en gezondheid. Zoals, blijkens dit artikel van opnieuw Reuters, in Sewri Hospital in Mumbai, het grootste tuberculoseziekenhuis van Azië, met 1200 bedden en gemiddeld zes overlijdensgevallen per dag. Ook een – onbekend – deel van de staf zelf is hier geïnfecteerd met een multiresistente bacterievariant. En ook dit leidt tot ziekte- en sterfgevallen.

Gelukkig stemt niet álles in en rond de Indiase gezondheidszorg tot somberheid en pessimisme. Tuberculose mag dan nog steeds een ernstig probleem blijven, met 300.000 doden per jaar, en ook rabiës blijkt vooralsnog onuitroeibaar. Maar op het front van polio zijn afgelopen decennia juist indrukwekkende triomfen behaald.

En naast alle problemen met het functioneren van de gezondheidszorg, en met de attitude van veel zorgprofessionals, zijn er tegelijk ook voorbeelden van bewonderenswaardige initiatieven. Zoals dit nieuwe ‘mental health home care program’ voor tuberculosepatiënten, van St. Stephen’s Hospital in Delhi. Veel van die patiënten hebben nog allerlei aanvullende problemen in hun leven, die tezamen een goede medicatietrouw in de weg staan. Vandaar die follow-op met thuisbezoek, telefoontjes, blijvende begeleiding en advies.

Nog een voorbeeld: in de zuidelijke deelstaat Andhra Pradesh zijn experimenten gaande van geestelijke gezondheidszorg voor arme en afgelegen plattelandsgebieden, met inzet van smartphones. In een land met één psychiater op 300.000 inwoners (tegen 59 in bijvoorbeeld het Verenigd Koninkrijk) én met het wereldwijd hoogste suïcidecijfer onder jongeren, is dit misschien een oplossing om speciaal depressie het hoofd te helpen bieden.

Diezelfde nieuwe technologie wordt ook ingezet door burgers en patiënten zelf. Zoals dit project, afgelopen juni gestart door vier jonge vrouwen, van een ‘Crowdsourced List of Gynaecologists We Trust’. Dit is maar één uit een groeiende lijst van voorbeelden, in een land waar het vooral voor vrouwen nog steeds moeilijk is om op de juiste manier contact te hebben met de juiste dokter. En als het nodig is ook anoniem contact, vanwege nog steeds zware culturele taboes op, en bijbehorende onbespreekbaarheid van, gynaecologische kwesties.

En helemaal tot slot deze bijzondere publicatie op longread-website Narratively, met als titel ‘An underdog who owns the Delhi streets’. Het is het verhaal van één man, die toen hij vijf was polio opliep en sindsdien is verlamd aan twee armen en een been. Met weinig tekst maar een bijzondere serie foto’s, die perfect de essentie raken van wat India zo bijzonder en inspirerend maakt: immens grote problemen, maar ook een onverwoestbare levenslust, moed en optimisme.

Delen