Buitenlandselectie – tegendraads
Eens in de maand plaats ik hier een selectie van links naar opmerkelijke nieuwe artikelen, afkomstig uit Engelstalige kwaliteitsmedia, over onderwerpen die te maken hebben met gezondheidszorg en gezondheid. Normaal gesproken zijn dit teksten met een ‘verhalend’ karakter. Deze keer is de invalshoek anders: meer analytisch en beschouwend, maar dan wel steeds: tégen de draad in. Elk van deze vijf artikelen, allemaal uit de Verenigde Staten, neemt als uitgangspunt een ‘conventionele wijsheid’, om die daarna methodisch te slopen.
Hacked? Big deal: I made my most personal data public
Medische gegevens zijn privé, en moeten dit vooral ook blijven. Nu hackers steeds meer hun aandacht richten op de gezondheidszorg, wordt dit een zaak van urgente aandacht. Maar niet voor John Halamka. Deze arts en hoogleraar aan Harvard University, en chief information officer van een groot ziekenhuis, heeft zijn complete medische dossier online toegankelijk gemaakt voor iedereen, en dit niet-geanonimiseerd; net als de leden van zijn gezin. In dit artikel voor Politico, een steeds invloedrijker Amerikaanse titel met sinds kort ook een Europese editie, legt hij uit waarom. En waarom veel meer mensen dit zouden moeten doen.
Everybody blames mental illness for mass shootings. But what if that’s wrong?
Bij elke grote schietpartij luidt meteen het voor de hand liggende oordeel dat de dader geestelijk gestoord is. Maar dit is een versimpeling van de werkelijkheid, is de stelling in dit interview met hoogleraar (psychiatrie en sociologie) Jonathan Metzl van Vanderbilt University. Een versimpeling die het zicht beneemt op andere, veel belangrijker factoren. Die een grote patiëntengroep stigmatiseert. En die ook onrecht doet aan de geestelijke gezondheidszorg, die bij ieder incident weer het ongefundeerde verwijt van ‘nalatigheid’ over zich heen krijgt.
The paradox of effort: a medical case against too much self-control
‘Van hard werken is nog nooit iemand doodgegaan’ – maar niet heus dus. Gericht onderzoek in de Verenigde Staten laat zien dat wie hogerop wil komen vanuit een achterstandsgroep, een gemiddeld zware prijs betaalt in zowel fysieke inspanning als stress, met soms ernstige gevolgen voor de gezondheid. Wie (kans)arm is en fysiek gezond wil blijven, doet er beter aan zich bij die situatie neer te leggen, in plaats van zich over te geven aan ambitie en ‘uitgestelde behoeftebevrediging’, is een van de conclusies van dit verontrustende artikel.
Genetisch gemanipuleerd voedsel heeft een slechte reputatie. Vooral in Europa, maar ook in de Verenigde Staten. Toch zijn dingen bezig te verschuiven. Ook in media met een linkse en progressieve identiteit, klinkt steeds meer de ketterse boodschap door dat er geen enkele aanwijzing is dat GMO’s (genetically modified organisms) schadelijk zijn voor de gezondheid. Dit Slate-artikel van William Saletan is hierin extreem uitgesproken. Niet eerder werd een journalistieke stellingname tegen de anti-GMO-beweging zó uitgebreid onderbouwd. En werd zó hard geoordeeld (‘fearmongering, errors and fraud’) over de motieven en belangen achter dat activisme. Een lang en diepgravend artikel, dat speciaal Greenpeace-donateurs die oprecht vinden dat ze zelf bijdragen aan een betere wereld, serieus aan het denken zal zetten.
Heeft u ook zo’n hekel aan die millennials, met al hun eigenwijsheid en zelfingenomenheid? Of juist aan die eeuwige babyboomers, met al hun gevestigde posities en privileges? Zit u nog steeds vol boosheid en rancune, omdat u zelf van de ‘verloren generatie’ bent? Of moet u gewoon uw mond houden, als lid van de verwende patatgeneratie? Sociologen betogen het al zo’n driekwart eeuw: ‘generaties’ zijn een grotendeels inhoudsloos etiket, dat nauwelijks bijdraagt tot beter begrip van samenleving en sociale verandering. Maar uit het populaire bewustzijn valt ‘generatiedenken’ niet weg te denken, mede aangewakkerd door gemakzuchtige columnisten en andere opinievormers die zich dit frauduleuze maar handzame concept nooit zullen laten ontnemen. Tegenspraak kan dus geen kwaad, zoals in dit artikel uit Aeon magazine. Niet specifiek over een zorgonderwerp, maar daarom nog niet minder interessant.
