Buitenlandselectie – terminaal

Eens per vier weken plaats ik hier een selectie van links naar opmerkelijke nieuwe artikelen, afkomstig uit Engelstalige kwaliteitsmedia, over onderwerpen die te maken hebben met ziekte, gezondheid en gezondheidszorg. Dit zijn vooral ‘verhalende’ teksten, meestal van wat langere adem, en meer geschikt voor in de lees- of leunstoel dan voor achter het bureau.

When do you give up on treating a child with cancer?
Toen Andrew Levy uit Californië 14 maanden oud was, werd bij hem een variant van leukemie vastgesteld die een spoedige dood bijna onvermijdelijk maakte. Tegen het advies van de behandelend artsen in besloten zijn ouders, allebei succesvolle en welgestelde professionals, verdere behandeling te doen staken. Vanwege de bijna zekere zinloosheid hiervan. En om Andrew de weinige tijd die hem nog resteerde, te laten doorbrengen in de warme thuisomgeving van zijn vader, moeder, broertje en zusje. Wat vervolgens gebeurde, leest u in dit artikel uit The New York Times Magazine. Het is onderdeel van een speciaal ‘Health Issue’ dat helemaal is gewijd aan het onderwerp kanker, en dat afgelopen vrijdag verscheen.

Ask Polly: My sister has cancer, and I can’t go on
‘Lieve Lita’-achtige adviesrubrieken grossieren vaak in gemeenplaatsen, vrijblijvendheden, zoetsappigheden, twaalfderangs-mindfulness en andere varianten van pseudo-wijsheid. Zo niet Heather Havrislesky van New York Magazine (niet te verwarren met The New York Times Magazine, en evenmin met The New Yorker). Maak wat u wilt van het uitgebreide antwoord dat zij hier geeft op de vraag van een wanhopige lezer. Maar één ding doet zij in elk geval niet: wegduiken voor de harde werkelijkheid die hier op tafel ligt.

I’m 16. Five months ago, I was diagnosed with terminal cancer
Een jongen van middelbare-schoolleeftijd met een blog waarin hij propaganda maakt voor een traditioneel-marxistische visie op de wereld – dat mag je anno 2016 gerust bizar noemen. Dat laatste geldt ook, ben je als lezer geneigd te vinden, voor dit artikel dat deze Max Edwards voor The Guardian schreef. De geest waarin hij zijn naderende dood in de ogen ziet, is van een zeldzame rationaliteit, en van een afstandelijkheid tot op het ongeloofwaardige af. Waarvoor opnieuw geldt: maak hiervan wat u wilt – maar bijzonder is het wel. (En ‘The Last Post’ op Max’ blog The Anononymous Revolutionary is geschreven door zijn ouders Dan & Jenny, die melden dat Max op 26 maart is overleden.)

Inside the unregulated Chinese hospitals that make men impotent
De grote boosdoeners in dit schokkende en diepgravende artikel uit Vice zijn de mafiose entrepreneurs die de dienst uitmaken in de snel expanderende private sector van de gezondheidszorg in China. Centraal staan de trieste lotgevallen van een groep – deels nog jonge – mannen die niet alleen financieel zijn kaalgeplukt door een kongsi van gewetenloze ziekenhuiseigenaars en artsen, maar die hier ook blijvende schade aan hun gezondheid overhielden – in een land, en ook dát blijkt uit dit verhaal, waar ‘je recht halen via de overheid’ een schrijnende onmogelijkheid is.

I used to think homeopathy was helpful. Now I’m a critic. So what happened?
Edzard Ernst is emeritus hoogleraar geneeskunde aan de University of Exeter in Engeland, en publiceert in het weekblad The Spectator regelmatig bijdragen waarin hij beredeneerd en onderbouwd waarschuwt tegen de gevaren van kwakzalverij. In dit artikel kijkt hij terug op een wetenschappelijke loopbaan waarin ook hijzelf aanvankelijk was gegrepen door het evangelie van de homeopathie, toen hij nog in Duitsland en Oostenrijk werkte. En legt hij uit via welke stadia hij geleidelijk, in plaats van in een plotseling moment van verlichting, tot zijn huidige kijk op de werkelijkheid kwam.

Everything you need to know about the Theranos saga so far
Elizabeth Holmes was ineens alles tegelijk: jong, blond, succesvol, schatrijk. Alle grote Amerikaanse publieksmedia vielen over elkaar heen om haar te interviewen en te portretteren: de ‘jongste vrouwelijke miljardair’ ter wereld, misschien zelfs de ‘nieuwe Steve Jobs’. Dit allemaal door haar startup-onderneming Theranos, die drijft op een nieuwe methode van bloedonderzoek die veel goedkoper, sneller en gebruikersvriendelijker is dan we traditioneel gewend zijn. Maar sinds eind vorig jaar is dit beeld dramatisch omgeslagen, na kritische publicaties in speciaal The Wall Street Journal over de technologie waar Theranos mee schermt. Bij Wired nu dit overzicht van hoe het hierna verder is gegaan.