Commotie

Onder huisartsen is commotie ontstaan na de suïcide van een collega die in augustus van dit jaar een dosis morfine toediende aan een terminale patiënt die extreem benauwd was. De patiënt overleed snel daarna. Het handelen van de huisarts riep bij de co-assistent, die met de huisarts meeliep, vragen op. Vragen die de huisarts kennelijk onvoldoende kon beantwoorden, waarna de student zich tot haar begeleider wendde. Deze zocht contact met een hoogleraar medische ethiek en men besloot gezamenlijk dat een melding bij de Inspectie nodig was. Deze schakelde justitie in en schorste de huisarts, waarna de man een einde maakte aan zijn leven.

Commotie alom. Want is nu iedere huisarts die morfine toedient bij een terminale patiënt vogelvrij en gedoemd tot een urenlang verhoor door de politie? ‘Natuurlijk niet’, ben ik geneigd te zeggen. We weten immers niet wat er precies gebeurd is. En we mogen toch aannemen dat de Inspectie niet zomaar overgaat tot schorsing. Dat een onervaren co-assistent tot een bepaalde conclusie komt, is één ding. Dat vervolgens twee ervaren begeleiders gaan melden bij de Inspectie, is een ander, veelzeggend ding. Het is bijna onmogelijk dat de betreffende huisarts zich aan de beroepsnormen en regels heeft gehouden. Wat daarvoor ook de aanleiding is geweest.

De Inspectie zal toch niet zomaar overgaan tot schorsing

Betekent dat dan ook dat een urenlang verhoor door de politie gerechtvaardigd is? Ik ben geneigd te zeggen dat een dergelijk verhoor niet past bij de feiten zoals wij die kennen en ook niet bij het beeld dat bestaat van de betrokken huisarts. De man werd op handen gedragen door zijn patiënten onder wie de familie van de overleden patiënt. Hij zou bekendstaan als een goed opleider en een warme persoonlijkheid. Toch zegt dat weinig zolang we niet weten wat er precies gebeurd is. Want de meest geliefde arts hoeft niet de beste te zijn en kan onder druk iets doen wat niet in orde is. Commotie is in dit stadium dan ook prematuur. Rustig afwachten lijkt beter. Als het moet, kunnen ‘we’ altijd nog de barricaden op.