Concentratieverlies

Ongeveer vierhonderd patiënten per jaar krijgen in ons land de diagnose primaire leverkanker. Dat is op zich al erg genoeg, omdat de levensverwachting voor deze vorm van kanker laag is: slechts 15 procent van de patiënten leeft na vijf jaar nog. Nog erger is het besef dat deze patiënten in Nederland geconfronteerd worden met een ernstig versnipperd zorgaanbod. Waar we voor een aantal vormen van kanker al een duidelijke beweging zien naar concentratie in een beperkt aantal ziekenhuizen, is het aantal ziekenhuizen dat behandeling aanbiedt voor primaire leverkanker de laatste tien jaar juist gegroeid van 33 naar 62 procent van alle ziekenhuizen. De bijdrage aan de behandeling in academische ziekenhuizen nam juist af. Ook is sprake van significante variatie in de behandeling.

Integraal Kankercentrum Nederland concludeert dat door de versnippering van het zorgaanbod het aantal behandelde patiënten per ziekenhuis vaak minder dan één patiënt per jaar is. Nu weten we dat de getalsnorm voor het aanbieden van complexe zorg ter discussie staat. En dat begrijp ik ook. Ieder getal – minstens twintig per jaar? minstens vijftig? – leidt tot discussie. Maar bij minder dan één per jaar vind ik wel dat een behandelaar zichzelf de vraag mag stellen: “Wil ik dit de patiënt eigenlijk wel aandoen?”

Delen