De geldkraan
Directeur gezondheidszorg Michel van Schaik van de Rabobank windt er geen doekjes om: “De tijd is voorbij dat we klakkeloos een dertigjarige lening verstrekken aan een ziekenhuis voor nieuwbouw”, zegt hij. Zijn boodschap dat de bank zijn balans geleidelijk gaat ontlasten van langlopende financieringen laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Langlopende financieringen zijn een open uitnodiging om gevestigde posities in stand te houden. Met andere woorden: als zo’n ziekenhuisgebouw er eenmaal staat, dan moet het ook gevuld worden met zorgactiviteiten want anders staat het er voor niets.
Dat is niet handig in een tijd waarin het juist de bedoeling is substitutie van zorg van tweede naar eerste lijn te bewerkstelligen. Natuurlijk komt er een punt waarop die substitutie zijn voltooiing nadert – ziekenhuiszorg zal tot op zekere hoogte altijd nodig blijven – maar het is wel slim om op weg daar naartoe even niet al te veel ruimte te geven voor nieuwe ziekenhuisinitiatieven. Rabobank wil dit dan ook nadrukkelijk niet doen, maar wil juist investeren in startups en zorgorganisaties die waarde toevoegen voor de patiënt. Aanbod van thuisdialyse is slechts één voorbeeld van hoe die waardetoevoeging mogelijk beter buiten dan binnen de ziekenhuismuren te realiseren valt.
“Het komt nu aan op visie en ondernemerschap”, zegt Van Schaik. Ik ben heel benieuwd welke ondernemende geesten zich de komende tijd bij hem gaan melden om financiering te vragen voor projecten.
