De geldkraan

Zorginstellingen die constateren dat hun financiële middelen eindig zijn, kunnen heel creatief worden in de manier waarop ze bezuinigen. Dit bewijst bijvoorbeeld het Martini Ziekenhuis in Groningen, dat bij vervanging van de waterleiding in het renovatiedeel maar liefst 250 kranen heeft verwijderd. Het gevolg: een kwart (25 miljoen liter) minder waterverbruik op jaarbasis. Een logische vraag die hierbij opkomt is natuurlijk: waarom zaten die kranen er dan eigenlijk? Het meest logische antwoord is waarschijnlijk: omdat er voldoende geld was om ze te plaatsen, zodat niet al te diep hoefde te worden nagedacht over de vraag of ze nut hadden.

Ook het Dr. Leo Kannerhuis bezuinigt. Tegen een andere achtergrond dan het Martini Ziekenhuis echter, want het móet wel. De komende drie jaar komt 3,8 miljoen euro minder binnen dan begroot was. De bezuiniging gaat gepaard met een personeelskrimp en de berichtgeving hierbij is precies verwoord zoals je dat mag verwachten: het bestuur belooft ‘alles uit de kast’ te halen om gedwongen ontslagen te voorkomen, maar sluit die niet uit. Eén zin in de berichtgeving valt echter op, en dat is de opmerking dat de patiënten niets van de personeelskrimp zullen merken. Net als bij die kranen in het Martini Ziekenhuis leidt dit vanzelfsprekend tot de vraag: waarom zaten die personeelsleden er dan?

Delen