De juiste toon
Mezzo, de belangenvereniging voor mantelzorgers, opende gisteren een meldpunt voor ervaringen rondom de invoering van de Wmo. Of dit een goede ontwikkeling is, hangt af van de invulling die hieraan wordt gegeven. Inventariseren hoe de gemeenten in het kader van de Wmo invulling gaan geven aan de thuiszorg en de dagbesteding, en dus ook de rol van de mantelzorgers hierin, is op zich alleen maar goed. De mantelzorgers vervullen een waardevolle rol in de samenleving en daarmee moet zorgvuldig worden omgegaan.
Mijn enige zorg is dat de invulling van het meldpunt een selffulfilling prophecy kan worden. Het gegeven dat Mezzo zegt te vrezen dat mantelzorgers en vrijwilligers van de gemeenten veel werk gaan krijgen waarom ze niet hebben gevraagd, geeft aan dat Mezzo niet volledig onbevooroordeeld is. Ook de manier waarop de berichtgeving over de opening van het meldpunt in de Telegraaf is gecoverd, wekt de indruk dat de verwachting is dat het wel eens helemaal fout kan gaan met die invoering van de Wmo. Natuurlijk hebben ze bij de Telegraaf een koppenschrijver die de opdracht heeft om koppen te bedenken waar je altijd impliciet onder kunt zetten: ‘De burger is de dupe’, maar die berichtgeving zet wel de toon. In de transitie van de Wmo hoeft die toon beslist niet te blijven steken in rustgevende liftmuziek. Maar met de puntje-van-je-stoel muziek die een spannende film nog ijzingwekkender maakt, is ook niemand gebaat.
2 reacties
Frank je zorg is terecht. Ik neem deel aan het Nationaal mantelzorgpanel waarin Mezzo regelmatig de mening over een mantelzorgonderwerp peilt. De vragen en de antwoordmogelijkheden zijn regelmatig een goede voorspeller van de daaropvolgende krantenkop. Zeer gekleurd en eenzijdig.
cora postema
15 juli 2014 / 14:54Frank, inderdaad je zorg is terecht. Ik herken de opmerking van Cora Postema helemaal. De vragen in de enquêtes van het Nationaal Mantelzorgpanel zijn zodanig ‘gekleurd’ dat je denkt: het persbericht met de uitslag ligt vast al klaar. En nu het meldpunt Mantelzorg. In principe vind ik het meldpunt niet verkeerd, maar de opzet, de toon en taal waarmee het gelanceerd is, sturen aan op met name maar voorbeelden van ellende, kommer en kwel. Ik ontken niet dat er mantelzorgers zijn met een omvangrijk of zwaar pakket of die onbegrip uit de samenleving ervaren, maar ik word onderhand moe van het steeds maar roepen dat we geen slachtoffers zijn, dat we niet zo gezien en behandeld willen worden. En dan vind ik het des te triester (lees: verkeerd) dat de belangenvereniging van mantelzorgers steeds opnieuw mantelzorgers in een slachtofferrol duwt en houdt. Het beeld dat er door van mantelzorgers ontstaat (is ontstaan) veroorzaakt eerder medelijden dan begrip. En vanuit die gedachte ontstaat een totaal verkeerd aanbod aan hulp en ondersteuning. Mantelzorgers worden afgeleid van de zorg (ontspanning en respijt) i.p.v. geleerd om een leven met zorg te leven. Bovendien blijft de (sociale) omgeving ‘uit de buurt’, wil liever geen mantelzorg of hulp bieden. Mantelzorgers hebben het daardoor vervolgens weer moeilijker om hulp te vragen, ze lopen direct tegen vooroordelen aan. En zo is de cirkel rond en fout. Het wordt hoog tijd dat er een andere cirkel ontstaat.
Marjo Brouns
16 juli 2014 / 09:16