De niet gestelde vraag

Een leuk verslag in Trouw van het tweegesprek tussen bestuurder Bas Leerink van zorgverzekeraar Menzis en voorzitter van de Landelijke Huisartsen Vereniging Steven van Eijck. Het gespreksonderwerp is Zorgpunt, de organisatie voor eerstelijns zorg die Menzis vorig jaar met private investeerder Reggeborgh oprichtte. Het gesprek verloopt langs voorspelbare lijnen. Leerink verdedigt het standpunt dat de centra van Zorgpunt meerwaarde hebben omdat de samenwerking tussen de zorgaanbieders die er in loondienst werken in het voordeel van de patiënt is. En Van Eijck zegt die samenwerking prima te vinden, maar vraagt zich af of daarbij een zorgverzekeraar nodig is.

En de journalist die het optekent? Die slaapt. Die stelt niet aan Van Eijck de vraag: “Als het ook zonder zorgverzekeraars kan, waarom gebeurt het dan niet?”. Van Eijck wijst – terecht – op het ontstaan van honderden zorggroepen, die bijvoorbeeld een kwaliteitsslag in diabeteszorg hebben mogelijk gemaakt. Maar huisartsen hebben de vrijheid om die zorggroepen op te richten op plaatsen waar de vraag naar diabeteszorg groot is. Ze hebben geen zorgplicht, de zorgverzekeraar heeft dat wel voor zijn verzekerden. En Zorgpunt is ontstaan omdat Menzis door drie huisartsen in Groningen werd benaderd met de boodschap dat zij niet zelfstandig verder wilden. Daardoor ontstond een opvolgingsvraagstuk dat Menzis moest oplossen. Zorgpunt bleek daarvoor een goed idee, niet in de laatste plaats omdat veel jonge zorgaanbieders het best aantrekkelijk vinden om in loondienst te werken. En als je merkt dat je een goed idee in handen hebt, waarom zou je dat dan niet als een olievlek over het land verspreiden? Dat zie ik huisartsen nog niet doen, een zorgverzekeraar en een private investeerder wel.