De omgekeerde wereld

Ik heb de toekomst van de psychogeriatrische verpleeghuiszorg gezien en die staat in Den Helder. Maar wie nu denkt “daar loop ik straks even binnen om zelf te kijken”, heeft pech want dat gaat niet. Je kunt wel voor de deur van Omring locatie Zeester gaan staan, maar dat betekent nog niet dat je automatisch binnenkomt. De schuifdeuren openen zich alleen voor wie welkom is. En dat zijn primair de naasten van de bewoners, die allemaal een eigen tag hebben waarmee ze die schuifdeuren elektronisch kunnen openen.  En als ze dan binnen staan, kunnen ze niet aan de receptioniste vragen waar opa of oma op dat moment is, want in die functie voorziet Zeester niet. En opa of oma kan overal in het gebouw zijn, want op het trappenhuis na (in verband met valincidenten) is het hele pand toegankelijk voor de bewoners.

Zeester is kortom de omgekeerde wereld. In het pand is voorzien in twaalf ruime woningen met zes of zeven bewoners per woning. En al die woningen zijn ingericht met via Marktplaats verzamelde spulletjes van vroeger, die de dementerende bewoners de herkenning bieden die zij nodig hebben om zich op hun gemak te voelen. Iedere bewoner heeft een eigen slaapkamer van 25 m2 met eigen sanitair en per twee woningen is er een badkamer met luxe bubbelbad en een rookkamer. De maaltijden worden in de woningen bereid en het dagritme van de bewoners vormt het uitgangspunt voor alle activiteiten. Op negentig medewerkers is er één leidinggevende.

Het geheim? Dat is het uitgangspunt van de woningvereniging waarvan Omring het pand huurt: “wij willen een verpleeghuis waarin we zouden willen dat onze eigen moeders wonen.” En dan blijkt dus ineens precies te kunnen wat voor deze mensen nodig is.