De onwetendheid van Jerney
Laat ik het maar eerlijk bekennen. Het was januari 1970, ik was tien jaar, het vroor dat het kraakte en ik was verliefd op Jerney Kaagman van Earth and Fire. De lijzige manier waarop zij haar tekstbijdragen leverde aan de eerste hitsingle Seasons hield ik in mijn onschuld voor buitengewoon sensueel. Van mijn zorgvuldig opgespaarde zakgeld kocht ik het singletje. Ik heb het nog.
Inmiddels is Jerney Kaagman 65 en denkt zij wegens haar Parkinson aan opname in een verpleeghuis. En hoewel mijn verliefdheid op haar bij de tweede single al lang weer over was, vind ik dit toch even slikken. Niet alleen omdat het illustreert dat onze helden van weleer ook maar mensen van vlees en bloed zijn, maar vooral vanwege haar stellingname. Kaagman zegt zich nu nog door haar partner te laten verzorgen, maar te passen voor de thuiszorg op het moment dat haar partner niet meer in staat is deze taak op zich te nemen. “Je weet nooit wie je in huis haalt”, zegt ze in een interview in Algemeen Dagblad. En hoewel ze dit vast niet bedoelt als een schoffering van de thuiszorgmedewerkers die iedere dag klaarstaan voor mensen zoals zij, is het toch een opmerking die bij mij behoorlijk in het verkeerde keelgat schiet.
Afgezien daarvan vraag ik mij af of Kaagman wel een realistisch beeld heeft van de ontwikkelingen in de langdurige zorg. In de plannen van het ministerie van VWS is opname in een verpleeghuis immers al lang niet meer de eerst bereikbare optie, maar dat lijkt zij dus niet te weten. Misschien moet staatssecretaris Martin van Rijn na zijn werkbezoeken in het veld dus ook maar eens snel de publieke media opzoeken om zijn visie op de toekomst van de langdurige zorg te verkondigen.
3 reacties
In de opmerking van Jerney over de thuiszorg mist een woordje : “allemaal”. Met een beetje pech krijg je tussen de 10 en 15 verschillende thuiszorgers over de vloer, elk voor zijn eigen dingetje.
Degene die je uit je leren pak peutert (ja, ja ik ben ook uit die tijd) mag je namelijk niet je medicijnen geven.
JD Uithof
3 april 2013 / 09:07Jerney Kaagman is de enige niet die e.a. niet meer snapt.
http://sargasso.nl/ombudsman-burger-begrijpt-steeds-minder-van-de-overheid/
NIEUWS – Cijfers van de Nationale Ombudsman tonen aan dat de overheid er maar matig in slaagt zichzelf te verbeteren. Sterker nog: het vorige jaar is de situatie sterk verslechterd.
Vandaag presenteerde de Nationale Ombudsman zijn jaarverslag over 2012 aan de Tweede Kamer en stelde dat de burger de overheid niet meer begrijpt vanwege slecht werkende bureaucratie, complexiteit van wet- en regelgeving en gebrek aan inlevingsvermogen.
Dat is niet nieuw, zei Alex Brenninkmeijer, dat is een boodschap die u elk jaar wel van me hoort. In het jaarverslag over 2012 laat de Ombudsman zien dat er vorig jaar meer klachten waren op gebied van financiën. De crisis treft steeds meer mensen en vooral lager opgeleiden zijn de dupe van onbegrijpelijke procedures en documenten.
—Jerney Kaagman is niet de enige die het spoor bijster is. De Ombudsman blijft er al jaren op hameren, maar tevergeefs. Blijkbaar is het verdienmodel van de Overheid gebaat bij het zo complex mogelijk maken van wet en regelgeving. Daarbij bijgestaan door een aantal bereidwillige adviseurs en consultants.
Parkison patienten in een verpleeghuis zijn overigens gedoemd; de therapie is zeer complex en van doseringsschema’s hebben de weinige resterende verpleegkundigen op de werkvloer niet veel kaas gegeten: men gaat er lopend in en komt er gestrekt uit is het adagium geldend voor parkison patienten.
Merkwaardig dat Jerney Kaagman zoveel vertrouwen heeft in “het’ verpleeghuis. Een goede thuiszorg organisatie als Buurtzorg en een goede lokale klassieke apotheek kunnen de door falend overheidsbeleid ontstane gaten dichten, voor zolang het duurt.
Overheid en verzekeraars zetten hun beleid van laagste prijs ongehinderd door enige scrupules voort. Van hinderpaal of hindermacht is geen sprake; Koepels steunen dit beleid. Omgekeerde wereld. Eerst wordt gevraagd wat de kosten zijn en vervolgens wordt de zorg ingevuld.
Fly or Die is nu het motto van de KNMP.
Zie dat als Parkinson patient maar eens voor elkaar te krijgen.
ANH Jansen
3 april 2013 / 13:16Lieve Jerney,
Ik hoop dat je de afwijzing van meneer van Wijck zult overleven.
Ik bedoel, dat is immers niet niks: een harde klap, die mogelijk nog harder aankomt dan je beperkingen ten gevolge van Parkinson.
Jerney,
Dat je moeite hebt met je ziekte en met je beperkingen , dat snap ik.
Dat je de Thuiszorg niet direct omarmt, ook dat snap ik.
Immers, 10 Oostblokkers kunnen anno 2013 voor hetzelfde geld dat werk doen, wat een over het paard getilde, reguliere en gekwalificeerde thuiszorgmedewerkster nu doet.
Dat dat niet jouw ding is, tja…..
Ik duid het je niet euvel.
Lieve Jerney,
Meneer van Wijck acht het on-be-staan-baar dat je geen kennis hebt van de plannen van Superman himself: de heer van Rijn!
De heer van Rijn blijkt namelijk een visionair, die de langdurige zorg over hevelt naar de gemeenten.
Naar de gemeenten dus , die op hun beurt proberen voor een dubbeltje op de eerste rang te zitten.
Ten koste van jou, Jerney.
En toch Jerney, er is hoop:
“When the time will come
that the birds return
the season is on the turn
and the blossom
is adorning the land
My loneliness, my darling will come to an end
Maybe tomorrow, maybe tonight
It’s such a wonderful feeling
When you’re back on my side”
E.Kriek
3 april 2013 / 22:48