De verkeerde discussie
Keuzevrijheid is een belangrijke prikkel voor zorgaanbieders om goede zorg te verlenen, stellen SGP en CU. En op grond van deze stelling dienden zij een amendement in op de Zorgverzekeringswet dat moet waarborgen dat patiënten zelf een zorgverlener kunnen blijven kiezen.
Maar klopt het argument van deze twee oppositiepartijen wel? Is keuzevrijheid inderdaad voor zorgaanbieders een belangrijke prikkel om goede zorg te verlenen? Ik denk dat je met evenveel recht het tegendeel kunt stellen. Het risico niet meer gekozen (lees: gecontracteerd) te worden als dat kiezen afhangt van kwaliteitscriteria, spoort een zorgaanbieder aan om aan die criteria te voldoen. En voldoet een zorgaanbieder daaraan, dan weet de patiënt zeker dat hij een behandelaar krijgt die kwaliteit biedt en die hem dus optimaal kan helpen om van zijn gezondheidsklacht af te komen.
Ik begrijp heel goed dat dan nog discussie kan bestaan over de vraag wie de kwaliteitscriteria moet opstellen. Naar mijn idee horen de koepels van de zorgaanbieders en van de patiënten en de zorgverzekeraars hierin alle drie een gelijkwaardige rol te spelen. Is die rol niet gelijkwaardig, dan ligt dáár het probleem. En dan moet dat probleem dus worden opgelost. Maar je gaat een stap te ver als je zegt: daar komen we nooit uit, laten we maar gewoon iedereen volledige vrijheid geven, los van controleerbare kwaliteitscriteria. Zeker als je hieraan de conclusie verbindt dat dit ook maar allemaal vergoed moet worden door de zorgverzekering. We voeren dus de verkeerde discussie.
8 reacties
De burger heeft nu het recht op vrije artsenkeuze. Dat wordt hem ontnomen. Dat is een principieel punt.
Van Wijck vindt een bevoogding van de patiënt door de zorgverzekeraar uit het oogpunt van kostenreductie te verdedigen.
De zorgverzekeraars bieden nu bijvoorbeeld logopedisten contracten aan met tarieven die een stuk lager zijn dan die de NZa adviseert. wurgcontracten. Zou dat dan zijn om betere zorg te krijgen? Of zou het de winst van de zorgverzekeraar vergroten.
Ik hoop dat Europees recht de Nederlander beschermt tegen deze bevoogding door de verzekeraar. Dat de PvdA deze bevoogding wil is niet te begrijpen en dat de VVD deze vrijheid opgeeft evenmin.
Daniël van der Meule
22 februari 2013 / 15:171) Je gaat ervan uit dat verzekeraars kiezen voor kwaliteit. Verkeerde aanname. Ze kiezen voor geld/ goedkoopste aanbieder.
2) Je vergeet de client. Het is essentieel dat er een vertrouwensband is tussen arts en client. Als je niet meer zelf voor je arts kunt kiezen, heeft dat grote gevolgen. Clienten die niet alles vertellen, placebo effect van fijne arts naar de mallemoeren, clienten die wegblijven en dus te laat hulp zoeken etc.
En wat betreft de discussie die eigenlijk gevoerd zou moeten worden; Dat is de discussie over dit zorgstelsel.
Eliza
22 februari 2013 / 15:21@Van der Meule: De term bevoogding komt volledig voor uw rekening. Ik heb het over gelijkwaardige rollen van zorgaanbieders, patiëntenorganisaties en zorgverzekeraars. Eerst zorgvuldig lezen, dan pas reageren. En mij geen woorden in de mond leggen.
Frank van Wijck
22 februari 2013 / 15:23Logica ontbeert FvW nog steeds. Het gaat niet om de keuzevrijheid van de zorgaanbieder! Het gaat om de keuzevrijheid van de burger om de zorg en de zorgverlener te kunnen kiezen. En dat impliceert in het geheel niet dat die zorgaanbieder/verlener dan maar mag doen wat deze leuk vindt! Er is ongelooflijk veel wetgeving in dit land om de kwaliteit van de zorg te borgen met als leidend principe dat de BIG geregistreerde zorgverlener de patient niet mag schaden! Daar wordt dan ook een plechtige Eed of Belofte op afgelegd.
Kwaliteitscriteria worden opgezet door de beroepsgroepen. Daar komen de verzekeraars niet aan te pas. Evenmin de patienten. Die ontbeert het aan kennis. Zij gaan over de kosten en baten.
En welke verzekeraar mag over kwaliteit spreken als deze ook homeopathie, antroposofie en allerlei andere onbewezen of onbewijsbare behandelingen en therapien vergoedt? Evidence Based? Dacht het niet. Dus laat de verzekeraars er buiten. Verzekeraars moeten gewoon verzekeren: risico’s omslaan over een zo groot mogelijke populatie om zo de kosten per deelnemer zo laag mogelijk te houden en het solidariteitsprincipe in stand te houden. Wat is dan de zo groot mogelijke populatie?
Op Skipr heeft een ondernemende zorgaanbieder een oproep geplaatst om de Restitutie Polis te handhaven en te versterken.
Daar is niets aan toe te voegen.
De discussie over de Olifant in de kamer wordt nog steeds niet gevoerd: wat is de toegevoegde waarde van de private verzekeraars in het experiment zorgstelsel 2006 en is het advies van de experts van de OESO toch niet verstandiger?
Volgende discussie is dan weer wel: hoe krijg je de gezamenlijke banken en verzekeraars van die stapel van 12 miljard euro af?
ANH Jansen
22 februari 2013 / 16:47Over hetzelfde onderwerp, maar met een toch iets andere insteek publiceerde ik op @Artsennet de blog ‘Prostitutiepolis’ http://www.artsennet.nl/opinie/artsen-blogs/Michael-van-Balken/Blogbericht-Michael-van-Balken/128503/Prostitutiepolis.htm
M.R. Van Balken
23 februari 2013 / 00:24@Jansen. Het gaat niet om de keuzevrijheid voor de zorgaanbieder, daarover zijn wij het volledig met elkaar eens. Toch stelden SGP en CU: “Keuzevrijheid is een belangrijke prikkel voor zorgaanbieders om goede zorg te verlenen”. Bij wie is dan de logica zoek?
Frank van Wijck
23 februari 2013 / 14:38De tragiek in dit hele verhaal schuilt in het onvermogen van de patiënt. Jarenlang zat ik professioneel in wachtkamers in afwachting voor een gesprek met de dokter. Soms ontstond er spontaan discussie met meewachtende patiënten. Niet zelden grepen ze de gelegenheid aan om hun beklag te doen over de dokter die ze dadelijk zouden zien. Op mijn vraag: ‘Waarom gaat u dan niet naar een andere dokter?’ kwam nooit een goed antwoord.
Veel patiënt-dokter relaties zijn als een kind-ouder relatie. Ik heb me altijd verbaasd over de onwaarschijnlijke loyaliteit die patiënten tegenover hun arts aan de dag leggen. Weglopen doen ze bijna niet. Het is een mentaliteitskwestie en, marktwerking of niet, dit verander je niet zo maar.
Die artsenkeuzevrijheid beperken zal amper enig effect hebben, maar wat mij persoonlijk tegen staat is de steeds dominantere rol die de zorgverzekeraar zich daarbij toe-eigent. Daarbij niet gehinderd door de los-zand-verhaal-rol van zorgverleners en zogenaamde vertegenwoordigers van patiënten.
Met name zorgverleners, vooral huisartsen, hebben kansen laten liggen toen in 2006 de nieuwe marktwerking zijn ingang vond. De vanzelfsprekendheid van een vast salaris via de inschrijving van patiënten maakt laks.
Joep Scholten
voormalig commercieel medewerker van allerlei farmaceutische
industrieën en thans schrijver.
Joep Scholten
24 februari 2013 / 13:35‘Bij wie is de logica zoek’ smeekt om een lang antwoord. Maar dan weet FvW ook alles en zou het logisch zijn dat zijn blogs anders gaan worden. Daar wordt iedereen beter van. Logisch toch?
Keuzevrijheid
http://www.onvz.nl/zorg.htm?ch=def&id=animatie-film&utm_medium=twitter&utm_source=twitter&utm_content=animatie-film
Voor een korte, maar niet geheel volledige, uitleg tussen verschil Restitutie en In Natura Polissen.
ONVZ verzuimt te melden het verschil tussen gecontracteerde zorgaanbieders en niet gecontracteerde zorgaanbieders; bij de eersten dienen zorgaanbieders zoveel mogelijk de rechten van ONVZ polishouders te ondermijnen op straffe van een malus op de contract afspraken, bij de tweede betaalt ONVZ een marktconform bedrag terug aan de verzekerde. Wat marktconform bedrag is voor de verzekerde geheim. Bij de eersten heeft de Restitutie verzekerde recht op alles, maar als de gecontracteerde zorgaanbieder dan recht respecteert krijgt deze een korting op het overeengekomen tarief. Artsen schrijven daarom zoveel mogelijk generiek voor, ook al kan een merkmiddel voor sommigen beter zijn, en leveren apothekers slechts onder grote druk van de Restitutie houder een merkmiddel af. Idem doorvoeren behandelingen. Idem doorverwijzen naar de Tweede Lijn.
Dit druist in tegen ieder rechtsprincipe en tegen de afgelegde Eed of Belofte.
Medische Noodzaak verklaring is een wassen neus geworden. Financiele druk op de zorgaanbieder om deze niet te geven is enorm toegenomen. Waarom niet een polis waarin dit klip en klaar wordt aangegeven? Inclusief verschil in prijs van de polis? Hoe meer dekking hoe hoger de premie? (Keuzevrijheid en budgettering gaat volgens VWS echter niet samen)
Niet voor niets stelt CZ WvdM dat er in essentie weinig verschil tussen tussen gecontracteerde Restitutie Polissen en In Natura Polissen. Bij In Natura heeft de verplicht verzekerde in het geheel geen keuze; hij moet maar geloven op de blauwe ogen van WvdM die trots is op zijn 150 miljoen winst. Het kon meer zijn, want CZ streeft niet naar winstmaximalisatie. Die 150 miljoen is wel verplicht afgedragen premie/belastinggeld dat naar de reserves verdwijnt. Na aftrek van eigen kosten en beheer.
Bij Restitutie heeft de verplicht verzekerde nog enige keuze al kan de rekening voor zorgaanbieder en/of verzekerde flink oplopen. Bij de zorgaanbieder is dat de verliesrekening door de malus die hij krijgt van de verzekeraar en bij de verzekerde als het marktconforme bedrag veel lager is dan geraamd.
Geheime polissen, geheime uitkomsten, geheime prijzen, geheime dekkingen, geheime marktconforme tarieven, geheime afspraken e.d. zijn het probleem van het zorgstelsel 2006.
De Politiek en de ambtenarij weten daarvan en weigeren in te grijpen. Econome B Baarsma stelde eerder dat het experiment Zorgstelsel tenminste transparantie in de zorg heeft opgeleverd. Niets is aantoonbaar minder waar. De zorg is juist opaal geworden, een zwart gat!
Econome B Baarsma adviseerde E Schippers onlangs zelfs om de discretionaire bevoegdheid van de medici te misbruiken om de kosten van de zorg te drukken; onthouden van behandelingen waar deze wel nodig is volgens de Eed of de Belofte. Verbannen van de iPad uit de spreekkamer van de medicus! De patient dom houden.
Hoe deze econome dan durft te beweren dat de transparantie in de zorg is toegenomen is een raadsel.
Context van amandement SGP-CU is anders dan FvW stelt:
SGP-Kamerlid Kees van der Staaij: “Het is niet acceptabel dat patiënten geen zorg meer kunnen ontvangen van een zorgverlener met wie hij of zij al jarenlang een langdurige behandel- en vertrouwensrelatie heeft opgebouwd.” Arie Slob (CU) vindt “het belangrijk dat een patiënt niet alleen kan kiezen voor een zorgverzekering, maar ook voor een zorgverlener.” Keuzevrijheid is ook een belangrijke prikkel voor zorgaanbieders om goede zorg te leveren, weten beide partijen verder.
Richtlijnen en standaarden zijn 1 ding. Ze naleven is een ander. Als iedereen doet wat hij moet doen, de Wetten naleven, zou het leven een hel en een paradijs zijn. Wetten kunnen immers het leven niet vangen, maar openbare dronkenschap, hard rijders, inbrekers, overvallen, gevangenissen e.d. zouden niet meer voorkomen. Iedereen leeft immers de “Wet” na.
In de zorg is werken volgens protocollen, richtlijnen en standaarden gewenst om een minimum niveau te handhaven.
Als iedereen dat zou doen zouden verzekeraars niet meer nodig zijn; alles zou gaan volgens de regels en iedereen zou voor de laagste prijs werken. Iedereen was dan doordrongen van het groot maatschappelijk belang de kwaliteit van de zorg leidend te laten zijn om de kosten zo laag mogelijk te houden. Toch?
Hygiëne voorschriften naleven zou direct 2.500 mensenlevens sparen en 75.000 vermijdbare infecties voorkomen; het gebeurt echter niet.
Afdwingen van kwaliteit, mits geheel openbaar, kan de individuele burger wel. Een ontevreden klant komt niet terug. Een openbaar register per ziekenhuis, per zorgaanbieder, over de geboden kwaliteit, de prijzen, de malussen en bonussen, maakt keuze mogelijk en als deze tegenvalt kan de individuele burger overstappen naar een ander. Zo gaat dat bij Bakkers, slagers, supermarkten, autohandel e.d. meer. Alleen de Overheid laat geen keuze over. Parlementaire democratie is een partijen democratie en de continuiteit van het Regeringsbeleid wordt bewaakt door de bureaucratie. Veranderingen in dergelijk model gaan uiterst langzaam.
Individuele druk op de zorgaanbieder door de patient zelf werkt sterker dan de financiele druk van de verzekeraar en komt de patient zelf ten goede. Dat is met sturing door de verzekeraar totaal anders. Ga de contractering maar na. Lumpsum, volume contracten, afwentelen van verzekeraars risico op de zorgaanbieder die dat weer tracht af te wentelen op de burger.
Zijn dan verzekeraars nodig om naleving af te dwingen? Om naleving van door beroepsverenigingen opstelde standaarden en richtlijnen af te dwingen? Om na te gaan of het toch nog anders kan als de zorg maar goedkoper wordt, maar nog wel tegen acceptabele kwaliteit?
Neen.
En om evidente redenen; verzekeraars weten het ook niet! En kunnen het niet weten! En mogen het niet weten! De kat moet je niet op het spek binden! Verzekeraars zijn commerciële bedrijven, ondernemingen, werkend voor eigen rekening en risico volgens A Rouvoet! Streven niet naar winstmaximalisatie zegt een directie voorzitter, dus doen ze dat wel: economische prikkel die is ingevoerd door zorgstelsel 2006 is de meest verzwegen prikkel: het verschil tussen de voor VWS en MinFin geraamde zorgkosten en de daadwerkelijk gerealiseerde schadelast is voor rekening van de verzekeraars: tot nu toe betalen de premie betalers een tekort nog immer bij en valt een positief saldo naar de verzekeraars; een spel van nieten zoals een spel van nieten moet worden gespeeld.
Per 2015 zijn alle ex poste vereveningen ‘afgeschaft” en in theorie draaien dan de verzekeraars ook op voor de tekorten. In de praktijk zal dit anders zijn: er is heel veel lucht gepompt in het systeem en het blijven ‘systeemverzekeraars”; bij dreigend omvallen van een verzekeraar springt de Overheid alsnog bij en de facto betaalt de verplicht verzekerde alsnog de extra kosten!
Een spel van nieten volgens de spelregels van de financiële en politieke elite.
Dat is de logica die FvW weigert te zien of te erkennen, maar die CZ vd Meeren geleidelijk wil toegeven dat die bestaat.
Eerlijke man.
Wat is verschil tussen CZ Ziekenfonds en CZ zorgverzekeraar? En waarom zou CZ ziekenfonds niet meer kunnen bestaan onder de vlag van Nationaal Ziekenfonds Nederland?
Lees
http://www.kenniscentrumhistoriezorgverzekeraars.nl/nieuws/pdfs/TVeVMomslag.pdf
En je weet hoe het zo gekomen is.
Aanhouden richtlijnen en standaarden gaat uit van gegund vertrouwen. Daar is A Klink op teruggekomen. VWS gaat nu uit van verdiend vertrouwen. Zorgstelsel 2006 is georganiseerd wantrouwen. Men, de bureaucratie, gaat uit van fouten, slechtheid, negatieve instelling, en stapelt controle op controle. Wie controleert de controleur? NZa Theo Langejan gaat uit van de zorgverzekeraar als ultieme controleur. Als het budget maar niet wordt overschreden doen de verzekeraars hun werk goed.
Hamvraag is dan: hoe komen we eruit? Hoe krijgt de burger en daarmee de politiek weer zeggenschap over de kwaliteit van de zorg?
Niet met een amendement. Afschaffing gaat gewoon door. CU en SGP hebben niets te zeggen. PvdA en VVD hebben een Regeerakkoord en kunnen in EK diverse meerderheden samenstellen. Art 13 Zvw en Afschaffing Restitutie Polissen.
WI CDA gaf in 2005 al in een eigen rapport aan dat het systeemmodel Zorgstelsel 2006 niet deugde maar dat het moest worden doorgevoerd om zo tijd te winnen tot een duurzamere oplossing zou zijn gevonden; er was in de tunnel geen alternatief voor handen. WI CDA zag de ingreep door de EU Commissie over x jaar in vertrouwen tegemoet. Dan zou er een duurzamer model worden doorgevoerd.
En dat is de logica van de NL Politiek.
Adviezen van Cie Baarsma staan op gelijke hoogte met die van WI CDA uit 2005. Doel is tijd winnen.
Laat iemand de EU Commissie maar eens bellen. Per brief gaat het tegenwoordig niet zo snel, dankzij de ´marktwerking`.
En dan ook maar even Alain Enthoven die zijn model toch wat anders had ingekleed dan de VWS en Erasmus ambtenaren en semi ambtenaren hebben doorgevoerd.
En als we toch aan het bellen zijn, even bellen naar de gezondheidseconomen van de OESO. Antwoorden op de te stellen vragen zijn binnen Den Haag al bekend.
Experiment Zorgstelsel 2006 is bedoeld om tijd te winnen. Om de salarissen en inkomens in de sector neerwaarts te drukken door de Algemene Beginselen van Behoorlijk Bestuur tijdelijk buiten werking te stellen middels invoering van ´gereguleerde marktwerking` en selectief invoering van vrije prijzen en tarieven.
Tot de ´piep´. En dan wordt de centrale regie en sturing en beprijzing weer ingevoerd, met een parallel/aanvullend pakket.
Dat is de logica van de bureaucratie en van de getrapte parlementaire democratie. Schumpeter kwam met de vondst van de ‘creatieve destructie’ .
Welke econoom komt met de vondst van de ‘bureaucratisch geinoculeerde destructie’?
Met gezond boerenstand is dat allemaal niet nodig en kan voorkomen worden dat de burger niet alleen de rekening betaalt in harde euros, maar ook nog eens met zijn leven.
anh jansen
24 februari 2013 / 14:50