Digitale ambitie

Helen Mertens, bestuursvoorzitter van MUMC+, gaat niet zo ver als Mo Gawdat, de voormalige topman van Google. Gawdat stelt dat artificial intelligence eerst de arts gaat ondersteunen, maar vervolgens gaat vervangen en overbodig gaat maken.

Een vergaande ambitie om een digitale revolutie in de zorg te bewerkstelligen  heeft Mertens toch ook wel, al is die vergeleken met Gawdat nog bijna tam. Wat zij vindt dat in 2025 gerealiseerd moet zijn, is: 35 procent van het policontact digitaal, voor 80 procent van de nieuwe patiënten een digitale pre-hospital intake en 75 procent van de chronisch zieken via thuismonitoring geholpen.

‘Hoezeer de zorg ook mensenwerk is, niet voor íedere stap in de patiëntreis is een mens nodig’

‘Ambitieus maar realistisch’, noemt Mertens het zelf. En dat is precies waarin het zich onderscheidt van de voorstelling van zaken van Gawdat. Wat hij stelt over de wet van de versnelling van opbrengsten zal best allemaal waar zijn. Maar hij gaat daarmee voorbij aan het feit dat mensen in een kwetsbare positie behoefte hebben aan mensen die ergens voor gestudeerd hebben. Niets menselijks is patiënten vreemd.

De plannen die Mertens benoemt, getuigen van meer realiteitszin. Hoezeer de zorg ook mensenwerk is, niet voor iedere stap in de patiëntreis is een mens nodig. Bovendien worden die mensen schaarser, dus het is verstandig om daarop beleid te ontwikkelen voordat het écht een onbeheersbaar probleem wordt. Het is alleen een beetje jammer dat Mertens hierbij de optie van samenwerking afserveert onder het mom van ‘Dat is natuurlijk niet realistisch met hoe het landschap er nu uitziet’. Dat landschap wordt bepaald door de partijen die erin actief zijn. Als die willen samenwerken om de patiëntenzorg beter te maken, kan heel veel.