Doekje voor het bloeden
Het is goed in de vele discussies die momenteel worden gevoerd over de zorg – in de aanloop naar de verkiezingen – ook even stil te staan bij de wondzorg. Verpleegkundig specialisten Patricia van Mierlo en Erik de Laat (UMC Nijmegen) stellen in hun rapport Verkenning wondbehandeling in Nederland dat de behandeling van complexe wonden op veel onderdelen beter kan. De behandeling van complexe wonden is in veel te weinig gevallen in handen van verpleegkundigen die hiervoor een gespecialiseerde opleiding hebben gevolgd. Bovendien zou die behandeling veel vaker in gespecialiseerde wondklinieken kunnen plaatsvinden.
Die zaken zijn op te lossen door de faciliteiten voor de opleiding tot verpleegkundig specialist wondzorg te verruimen en te investeren in wondexpertisecentra. Daarmee zijn echter de twee meest fundamentele problemen niet opgelost. Die gaan over richtlijnontwikkeling en evidence over de effectiviteit van de talloze wondproducten die op de markt zijn. Dat richtlijnontwikkeling moeilijk van de grond komt, hangt deels samen met het gegeven dat er nog te weinig verpleegkundig specialisten wondzorg zijn, maar komt ook omdat wetenschappelijk onderzoek doen onder deze professionals geen gemeengoed is. Investering in de opleiding kan een bijdrage leveren om dit probleem op te lossen, zodat de evidence over de beschikbare wondproducten toeneemt. Maar dan nog blijft het vreemd dat de aanbieders ervan bij de introductie van een nieuw wondproduct geen enkel bewijs hoeven te leveren over de effectiviteit daarvan. Ze hoeven alleen aan te tonen dat het niet schadelijk is.
Van Mierlo en De Laat verrichtten hun onderzoek in opdracht van het College voor Zorgverzekeringen, dat de uitkomsten wil gebruiken als advies aan de minister van VWS om de wondzorg in het basispakket beter te regelen. Maar zo lang evidence over de effectiviteit van de producten ontbreekt, blijft dit een onmogelijke opgave.
5 reacties
Waarom kunnen nieuwe innovaties niet een kans krijgen. Zelfs MET wetenschappelijk bewijs is het een erg lange, onduidelijke en vooral DURE weg om te kunnen implementeren. Toegestaan krijgen van NeuroStimulatie is een heidenskarwei terwijl het veel beter helpt bij wondzorg dan een doekje of zalf.
Roland Monsma
10 september 2012 / 10:48Als geen inzicht bestaat in de werkzaamheid van dat doekje of die zalf, hoe kun je dan – wetenschappelijk of onwetenschappelijk – aantonen dat neurostimulatie een beter resultaat geeft? Je kunt dan immers geen vergelijkingen doen die hout snijden.
Frank van Wijck
10 september 2012 / 10:51204 pagina doorlezen kost tijd en levert veel op. Rapport is preek voor eigen parochie en zeer zwak onderbouwd; een statisticus prikt er zo doorheen.
Wat schiet men er overigens mee op als de bron van alle narigheid niet wordt aangepakt?
Ziekenhuizen traag in aanpak vermijdbare sterfte
De ziekenhuizen in Nederland schieten nog ernstig tekort bij het terugdringen van wondinfecties die in de operatiekamer (OK) ontstaan. Doordat er slechts in 10 procent van de operaties volgens het boekje wordt gewerkt, overlijden er onnodig patiënten aan wondinfecties. Dit blijkt uit onderzoek van de NOS.
(Advertentie)De Ziekenhuizen spraken in 2007 af om de vermijdbare sterfte in vijf jaar met de helft terug te dringen. Dit deden ze nadat uit onderzoek was gebleken dat in Nederlandse ziekenhuizen jaarlijks ruim 1.700 patiënten overlijden, terwijl dit voorkomen had kunnen worden. De ziekenhuizen voerden hiertoe in 2009 het VMS Veiligheidsprogramma in dat tien thema’s omvat waaronder het terugdringen van de post-operatieve wondinfecties.
Onwil
Dat bij slechts 1 op de 10 operaties de regels worden opgevolgd komt volgens berichtgeving van de NOS door onwil bij een deel van de artsen, verpleegkundigen en bestuurders. Lang niet alle ziekenhuizen hebben deze regels in hun protocollen verwerkt. Ze zijn er wel mee bezig, maar het tempo van de invoering van de maatregelen ligt laag. Dit komt onder meer doordat computersystemen die nodig zijn voor de registratie van gegevens niet met elkaar kunnen communiceren, meldt de NOS.
Effect
Ziekenhuizen die de maatregelen wel naleven, zien het aantal postoperatieve wondinfecties teruglopen. Zo is het aantal in het Rijnland Ziekenhuis in Leiderdorp gehalveerd sinds de invoering van een veiligheidsprogram in 2009. Het Amphia Ziekenhuis in Breda zag in dezelfde tijd een daling van 36 procent.
Vermijdbare schade
Het was de bedoeling dat voor het einde van dit jaar bij 9 op de 10 tien operaties uit het boekje werd gewerkt. Dit gaat niet lukken. Hierdoor overlijden er nog steeds onnodig patiënten aan postoperatieve wondinfecties.
Trefwoorden
Patiëntveiligheid, Ziekenhuis, Zorgproces
—-Gooi alles maar op het internet, met naam en toenaam; welke ziekenhuizen houden zich aan het protocol en met welk resultaat en welke niet en met welk resultaat.
Wat is daar nu op tegen? Handen wassen in onschuld of onnozelheid is niet meer van deze tijd.
Semmelweiss is toch niet voor niets gek geworden omdat zijn toenmalige collegae het al verdomden elementaire hygiene voorschriften na te leven?
ANH Jansen
12 september 2012 / 19:22Hier gooit u twee zaken door elkaar heer Jansen. Ik reageer in deze blog op een onderzoek in opdracht van het CVZ naar verbandproducten. Het gaat hier dus niet om wonden die de patiënt op de OK opzettelijk worden toegebracht om de operatie te kunnen verrichten. Dit neemt niet weg dat ik uw standpunt over het voorkómen van postoperatieve wondinfecties volledig deel. Handen wassen in onschuld of onnozelheid is inderdaad niet meer van deze tijd.
Frank van Wijck
13 september 2012 / 08:41204 pagina’s doorgelezen en wat ervan over blijft is een rapport dat veel vragen oproept en in de basis zeer zwak is opgebouwd; literatuur onderzoek en internet vragenlijst en selectief vergaderronde met belangstellende koepels die al dan niet wegblijven. Het is een zeer zwak onderbouwd rapport met de gewenste conclusie: oprichting van een kennis instituut wondzorg te beginnen in Nijmegen.
Onderzocht zijn alle wonden, met nadruk op complexe wonden.
De ondermaatse zorginkoop door zorgverzekeraars namens hun verplicht verzekerden valt dus ook onder dit onderzoek. 10% van de ziekenhuizen volgt de hygiene protocollen, 90% verzaakt! En de zorgverzekeraars houden de data onder de pet, geheim voor hun verzekerden.
En iedereen vindt dit normaal! Een Gotspe.
En het model van marktwerking, al dan niet gereguleerd, zal nimmer werken als de vereiste transparantie in kwaliteit en prijs blijft ontbreken. De verzekerden kunnen nu niet met de voeten stemmen en kiezen voor een verzekeraar die wel selectief inkoopt bij een ziekenhuis dat de handen wel wast en ziekenhuizen die al neuspeuterend en ruftend opereren hoeven de deuren niet te sluiten omdat hun wanpraktijken door de mantel van Mammom blijft worden gedekt door de zorgverzekeraars, door de IGZ en door ZN/ZN-leden.
Verzekeraars die opletten komen nu wel met contracten richting verzekeraars die in de DBC operatie de kosten van wondbehandeling tot 1 maand na de operatie ten laste van het ziekenhuis laten. Ook een gotspe en een teken van luiheid van dezelfde verzekeraars; die ziekenhuizen berekenen de gemiddelde schadelast gewoon door in de DBC. 90% heeft immers te maken met dezelfde kostenpost. Geef de prijzen van de DBC operaties vrij voor de patienten zelf en zie wat de ‘markt’ gaat doen.
Carla Schoonderbeek heeft op een webcast op farmaactueel nogmaals gewezen op het totale gebrek aan transparantie die noodzakelijk is voor echte marktwerking. Dan is ook gereguleerde marktwerking een farce. Carla Schoonderbeek heeft haar functie van zorgmakelaar in de zorg dan ook aan de wilgen gehangen; geen eer aan te behalen, wel een zeer goed inkomen.
Niet iedereen is te koop.
Keurige mevrouw. Mag best Minister van VWS worden.
ANH Jansen
13 september 2012 / 14:24