Dooddoener

Cor Calis, voormalig bestuursvoorzitter van het Rotterdamse Havenziekenhuis, stelt dat we op de goede weg zijn met het terugdringen van de zorgkosten, maar dat we daarbij wel een beetje de patiënt zijn kwijtgeraakt. Helemaal waar, maar ook een dooddoener.

In hetzelfde nieuwsbericht komt ook Patrick Charmel, CEO van Griffin Hospital, aan het woord. Hij vertelt dat in de Verenigde Staten de beloningsstructuur in de zorg al aan het verschuiven is van het belonen van volume naar het belonen van waarde. Dit is in gang gezet door de overheid, en Calis zegt te hopen dat dit in Nederland niet nodig zal zijn. Een curieuze opmerking, want de Nederlandse overheid heeft juist hiertoe in 2006 de aanzet gegeven met de Zorgverzekeringswet. De bedoeling van die wet was immers dat de zorgverzekeraars zorg zouden gaan inkopen op basis van prijs én kwaliteit. De zorgaanbieders hebben echter weinig haast gemaakt om die kwaliteit in kaart te brengen. Het gevolg was dat de prijs dominant werd in de discussie en dat de patiënt op achterstand werd gezet.

Aan dit laatste was het ministerie van VWS zelf mede schuldig, door het Kwaliteitsinstituut – met zijn doorzettingsmacht om kwaliteitstransparantie af te dwingen – als een sluitpost van de stelselherziening te beschouwen in plaats van als het uitgangspunt. De totstandkoming van de beloofde gelijkwaardige driehoek tussen zorgaanbieders, zorgverzekeraars en verzekerden heeft hierdoor enorme vertraging opgelopen. Maar om nu te zeggen, zoals Calis doet: “Ik zou het geweldig vinden als we daar zelf als zorginstellingen de regie in nemen. Niet wachten tot verzekeraars of het ministerie ons dat opleggen, want dan lopen we al achter”, is toch wel een beetje een gotspe.