Door het oog van de naald
Afgelopen woensdag leek het er even op dat de oppositie zijn zin zou krijgen. Verkiezingen leken onontkoombaar. Maar gisteren sloten VVD, CDA en gedoogpartner PVV de rijen weer. Ze zien ‘voldoende perspectief’ om eruit te komen. Gelukkig maar, dacht ik direct. De oppositie is zelf veel te verdeeld om Nederland wél uit het moeras te trekken. En dit is ook het verkeerde moment om de in gang gezette ontwikkelingen in de gezondheidszorg de nek om te draaien.
Verkiezingen nu zouden tot chaos leiden. Een meerderheid op links lijkt onhaalbaar, zolang de PvdA vooral scoort ten koste van de SP. En de partij vervreemdt zich onder nieuwe leider Diederik Samsom van de middengroepen, wat een coalitie langs die kant ook ondenkbaar maakt. Met de PVV wil geen enkele partij op links regeren. PVV en SP delen weliswaar op het gebied van de zorg enkele opvattingen, maar zullen nooit coalitiepartners worden. Tegen wie nu denkt ‘maar de huidige ploeg is ook niets’ zou ik willen zeggen dat het op zijn minst de beste van alle slechte keuzen is.
Samsom zal zijn ambitie om onze nieuwe premier te worden dus nog even moeten laten voor wat die is. En misschien is dat maar beter ook. Het geeft hem tijd om zijn dossierkennis op orde te krijgen, over de zorg bijvoorbeeld. Kijk maar hoe NRC Next zijn uitspraak dat stoppen met de onderlinge concurrentie tussen zorgverzekeraars een jaarlijkse besparing van twee miljard euro zou opleveren met een fijn mesje fileerde. Bovendien geeft het hem tijd het debatteren onder de knie te krijgen. In zijn eerste Kamerdebat als PvdA-voorzitter kwam hij niet echt uit de verf. En leren doe je nu eenmaal het best aan de zijlijn, niet in het centrum van de macht.
