Duivels dilemma

In de wereld van de diergeneeskunde staan we voor een duivels dilemma: het waarborgen van dierenwelzijn terwijl we tegelijkertijd rekening moeten houden met de financiële realiteit van onze diereigenaren. Dit is een uitdaging die ons dagelijks confronteert.

Dierenwelzijn is niet slechts een plicht voor ons als dierenartsen; het is een moreel imperatief dat ons vak definieert. Elk dier verdient de best mogelijke zorg, ongeacht de omstandigheden. Daarom stellen we onszelf voortdurend de vraag: hoe kunnen we de kwaliteit van zorg handhaven zonder onze patiënten en hun eigenaren (financieel) uit te putten?

De realiteit is dat de kosten van behandelingen vaak hoog zijn, en voor veel eigenaren kan dit een bron van stress en frustratie zijn. Maar achter elke factuur schuilt een complex verhaal van toewijding, expertise en zorgvuldige afwegingen. Klachten over facturen vanuit verongelijkte eigenaren vinden helaas soms hun weg naar de rechter of zelfs naar het Veterinair Tuchtcollege; een proces dat aan beide zijden energie vreet en uiteindelijk de betreffende patiënt niet beter maakt.

‘Het kan toch niet de bedoeling zijn dat jonge dierenartsen hierom het vak verlaten?’

Het is belangrijk om te onthouden dat kwaliteit van leven en daarmee dierenwelzijn boven alles moet staan, zonder concessies. De realiteit daarbij is dat kwalitatieve zorg niet goedkoop is. Het besef dat een behandeling gepaard kan gaan met een hoog oplopende rekening ontbreekt vaak bij de eigenaar en dit mondt uit in onbegrip en soms zelfs geweld.

Voor meerdere jonge dierenartsen is dit de reden voor het verlaten van het vak. Dat kan toch niet de bedoeling zijn? Wellicht dat transparante prijsstructuren helpen in dit dilemma. Een goed gesprek met de eigenaar aan de voorkant van de behandeling kan een beter besef opleveren dat het hier om zorg en welzijn van een patiënt gaat. Dokter en eigenaar moeten op deze wijze met elkaar het dierenwelzijn toch voorop kunnen zetten?