Een grens trekken

Hoe ver moet bescherming van de consument gaan? Die vraag is actueel nu het Instituut Verantwoord Medicijngebruik en de Consumentenbond stellen dat Albert Heijn moet stoppen met de verkoop van zelfzorggeneesmiddelen zonder actief toezicht.

De consument treft bij AH in het schap met zelfzorggeneesmiddelen een tablet aan waarmee hij op afstand contact kan zoeken met een (assistent) drogist. Dat is geen actief maar passief toezicht inderdaad. Maar is ‘Hebt u nog vragen over het geneesmiddel?’ wel actief toezicht, als die vraag bij de drogist wordt gesteld door een zaterdaghulp? Natuurlijk, die kan er een (assistent) drogist bijhalen om vragen te beantwoorden als de consument aangeeft die te hebben. Maar als die (assistent) drogist in de zaterdagdrukte niet zo snel beschikbaar is, is de kans groot dat de consument schouderophalend zegt: ‘Ach laat maar, ik neem het zo wel mee.’

Eigen verantwoordelijkheid en eigen schuld liggen dicht bij elkaar. Waar trek je de grens

Natuurlijk, zelfzorggeneesmiddelen zijn niet onschuldig. Ze kunnen bij overmatig gebruik schadelijk zijn en ze kunnen interacties geven met andere geneesmiddelen. Maar is het risico voor de consument bij AH groter dan in die drukke drogisterij op zaterdag? En hoe zit het met de consument die zijn zelfzorggeneesmiddelen online koopt? ‘Advies nodig? Bel of mail ons.’ Hoe vrijblijvend is dat?

Volgens het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen zijn zelfzorggeneesmiddelen veilige en verantwoorde geneesmiddelen als zij worden gebruikt volgens de aanwijzingen in de bijsluiter.

Bij het pakje sigaretten dat de consument koopt, wordt ook geen actief toezicht geboden. En bij de fles Drambuie die hij na bij AH te hebben afgerekend nog even bij Gall & Gall haalt (‘Het is zaterdag, we verwennen onszelf’) zit geen bijsluiter. Eigen verantwoordelijkheid en eigen schuld liggen dicht bij elkaar. Waar trek je de grens?

Delen