Eerst lezen, dan pas klagen

Waanzin. Totaal autistisch. Regelrechte aanslag op solidariteit in de zorg. De reacties op het rapport van het Centraal Plan Bureau Solidariteit onder druk? Zorg op maat heeft toekomst liegen er niet om. Enige nuancering vind ik slechts in één reactie, via Twitter: “Even ter relativering: als in 2005 waarschuwde RVZ voor houdbaarheid solidariteit. Oplossing: verklein basispakket.”

Als ik kijk naar alle kritiek die het rapport van het CPB krijgt, vraag ik me af hoeveel mensen de moeite hebben genomen om de tekst – zestien pagina’s met veel wit – daadwerkelijk te lezen. Wie dat wel heeft gedaan, komt vanzelf tot de conclusie dat het onzin is om te roepen dat het CPB hiermee een bom legt onder de solidariteit in de zorg. Het is de bestaande situatie in de zorg die dit doet. Als je weet dat hoger opgeleiden minder vaak gebruikmaken van de zorg, maar steeds meer moeten bijdragen aan de zorgkosten van lager opgeleiden, ligt het voor de hand dat de solidariteit in de zorg onder druk komt te staan. Hoger opgeleid betekent niet per definitie meer mededogen met je minder bedeelde medemens.

We weten al heel lang dat de solidariteit in de zorg onder druk staat. En als je dat weet, kun je twee dingen doen. Je kunt je ogen sluiten voor dit feit en hopen dat het vanzelf weggaat. Of je kunt erop wijzen en vragen: moeten we hier niet eens wat aan doen? Het CPB heeft gekozen voor de tweede weg. Heel goed. En wie het rapport leest, ziet hoe genuanceerd ze met het probleem omgaat. Lees het eens.

Delen