Efficiency in de care
Mijn schoonmoeder is vandaag in het ziekenhuis opgenomen voor een knievervangende operatie. Aansluitend moet ze een aantal weken revalideren in een verpleeghuis voordat ze weer naar huis kan. Omdat mijn schoonvader te ziek is om die tijd alleen te blijven, wordt hij ook opgenomen, in hetzelfde verpleeghuis. Hij is daar al geruime tijd driemaal in de week in dagbehandeling. Mijn schoonmoeder regelde zelf via de huisarts de opname voor haar man en had er voor de zekerheid ook nog contact over met het verpleeghuis. ‘Als u niets meer hoort, is het geregeld’, kreeg ze te horen.
Niet dus, zo bleek. Eind vorige week belde ze nog eens naar het verpleeghuis omdat ze tóch zeker wilde weten dat alles goed zat. De verantwoordelijke die ze aan de lijn kreeg, wist van niets en had geen plaats ingeruimd voor mijn schoonvader. Een eenzame kerst zonder verzorging dreigde. Doodnerveus ging ze afgelopen vrijdag naar de huisarts. Die belde naar het verpleeghuis en hoorde daar dat zijn fax (u leest het goed: zijn fax, niks elektronische communicatie) niet bij de juiste persoon terechtgekomen was. ‘Dan stuur ik hem nu opnieuw en blijven wij allebei aan de lijn tot hij bij de juiste persoon aangekomen is’, zei hij streng in de hoorn. En zo geschiedde, zodat alles op het laatste moment toch nog op zijn pootjes terecht kwam en die twee oudjes straks samen in het verpleeghuis onder de kerstboom kunnen zitten.
Nabrander: De vervoerder die mijn schoonvader drie keer in de week komt ophalen om naar de dagbehandeling te brengen, mag hem niet komen ophalen voor zijn opname. Zijn taakomschrijving voorziet daar niet in. De familie moet zelf maar zorgen dat die oude man in het verpleeghuis komt.
