Fuseren om het fuseren

Voor wie zich nog mocht afvragen of de vele ziekenhuisfusies die zich de afgelopen jaren hebben voltrokken altijd om de juiste reden tot stand zijn gekomen, is de terugblik van Diana Monissen en André Loogman over de fusie van HagaZiekenhuis en Reinier de Graaf Gasthuis in 2013 interessant leesvoer.

Ziekenhuisfusies horen maar één doel te dienen: de patiëntenzorg verbeteren. Dat was ook altijd het credo waarmee de persberichten over ziekenhuisfusies van een gouden randje werden voorzien. De patiënt centraal, nietwaar. In dit geval ging het daar echter niet om.

“Het was fuseren om het fuseren”, zegt Monissen. “Het ging te weinig om een inhoudelijke visie en om het belang van de patiënt.” In tegendeel, het ging juist om het creëren van een dominante speler in de regio met aanzienlijke marktmacht. Ook aan de toevoeging van het LangeLand Ziekenhuis lag, in de woorden van Monissen, geen inhoudelijke visie ten grondslag.

‘Ziekenhuisfusies horen maar één doel te dienen: de patiëntenzorg verbeteren’

Inmiddels hebben al zoveel ziekenhuisfusies plaatsgevonden dat nauwelijks nog ruimte bestaat om voor nieuwe fusies lering te trekken uit wat hier allemaal fout is gegaan: geen inhoudelijke visie, geen deadline voor de juridische fusie, slechte inrichting van de governance. En: te weinig oog voor wat de patiënten in het adherentiegebied nu echt nodig hadden dus.

Maar hopelijk valt er nog wel wat van te leren voor andere situaties waarin in tweede instantie tot ontvlechting wordt besloten. “Iedereen bleef voor zijn eigen tent staan”, zegt Monissen over dit proces. Individuele continuïteit centraal dus, en dat is iets anders dan continuïteit van zorg of patiënt centraal.

Tamelijk ontluisterend allemaal. Het is niet te hopen dat nog meer lijken uit de kast komen. Hopelijk zijn andere ziekenhuisfusies wél om de juiste reden tot stand gekomen dus.