Geen hapklare oplossing

Het is goed dat de discussie over de huisartsenposten eens een publiek medium als de Volkskrant bereikt. Als mensen naar de HAP bellen omdat ze ‘al sinds twee dagen’ rugpijn hebben, begrijpen ze de functie ervan verkeerd en dan is het zaak dat ze daar eens op gewezen worden.

Toch is zo’n artikel in een ochtendkrant natuurlijk hooguit een doekje voor het bloeden, want het gaat de nu bestaande situatie echt niet veranderen. Die situatie bestaat al jarenlang en het probleem wordt alleen maar groter. Te veel mensen hebben geen geduld meer om te wachten tot ze de volgende werkdag bij hun eigen huisarts terechtkunnen, of vinden het simpelweg makkelijker om buiten werktijd even de HAP te gebruiken.

‘Als huisartsenposten gaan sluiten omdat ze de druk niet meer aankunnen, is de acute zorg ineens een heel acuut probleem’

Dit bewijst dat er een markt is. In de Verenigde Staten is al lang voorzien in de behoefte. Daar zijn klinieken waar mensen buiten kantooruren tegen gerede betaling terechtkunnen met een zorgvraag die naar hun eigen idee niet kan wachten. Aan de ene kant kun je zeggen: niet doen, want dan gaat de solidariteit in de zorg op de helling. Aan de andere kant kun je echter ook zeggen: als de mensen die het zich kunnen veroorloven die commerciële route nemen, ontstaat in het reguliere circuit meer ruimte voor de mensen die dit niet kunnen betalen.

Het is maar een gedachte en ik geef hem graag voor een betere. Punt is wel dat we die – al jarenlang – niet zien. En als HAP’s echt gaan sluiten omdat ze de druk niet meer aankunnen, zoals inmiddels dreigt te gebeuren, is de acute zorg ineens een heel acuut probleem.

Delen