Geruststelling

Het leek heel even een goed idee, maar het is alweer van de radar verdwenen: de verplichte bijsluiter bij operaties. Het TROS consumentenprogramma Radar was begin dit jaar een handtekeningenactie gestart om dit voor elkaar te krijgen. Maar Edith Schippers zegt nee. Ze vindt dat het idee te ver gaat en behalve administratieve overlast voor de behandelaar zal leiden tot een informatieoverload voor de patiënt. Als doekje voor het bloeden heeft ze wel in het wetsvoorstel Kwaliteit, klachten en geschillen zorg een nadere omschrijving opgenomen van de informatie die de zorgaanbieder aan de patiënt moet verstrekken. Maar ja, dat is een wetsvoorstel, daaraan hoeven zorgaanbieders zich vooralsnog niets gelegen te laten liggen.

Over tot de orde van de dag dan maar? Dat is altijd een optie natuurlijk. Gewoon je schouders ophalen en zeggen: ‘Jammer, helaas, niet gelukt. Door naar het volgende plan’. Toch zou het een goed idee zijn als er een ziekenhuis opstond dat op eigen initiatief die schriftelijke bijsluiter standaard gaat verstrekken. Niet in plaats van het arts-patiëntgesprek natuurlijk, maar als afsluiting daarvan. Dit zou een voor de patiënt betrouwbaar alternatief kunnen bieden voor alle Wiki-achtige informatie op internet, waarvan de patiënt nooit weet of die wel of niet correct is, en die bovendien niet op zijn specifieke situatie is toegesneden. Zo’n ziekenhuis zou publicitair goed scoren. En belangrijker dan dat: het zou zijn patiënten echt een dienst bewijzen. Al was het maar de dienst van geruststelling. Die wil er in de haast van het dagelijkse zorgbedrijf nog wel eens een beetje bij inschieten.