Gewoon bankjes

In het discussieprogramma Leven en zorgen in de grote stad, afgelopen vrijdag in het Amsterdamse Pakhuis de Zwijger, ging het onder andere over de vraag hoe kan worden voorkomen dat ouderen in de thuissituatie vereenzamen en daardoor ook in gezondheid achteruitgaan. De oplossing daarvoor zit niet in mensen alleen, het zit ook in de leefomgeving.

Het programma bood ruimte voor onderbreking van de discussie door de aanwezigen in de zaal. Een van hen kon nauwelijks wachten tot ze hiertoe de microfoon in handen kreeg. Ze vertelde over het initiatief Ouderenvriendelijk Buitenveldert, waaraan zij verbonden is. Haar boodschap was: plaats bankjes. Ouderen willen wel naar buiten, maar moeten soms halverwege de wandeling of de weg naar het winkelcentrum even kunnen zitten. De rest ontstaat dan vanzelf: mensen raken in gesprek met elkaar, vinden gemeenschappelijke grond en spreken af elkaar vaker te treffen.

‘Eerst met de doelgroep in gesprek gaan over de vraag waar precies de behoefte ligt’

Een even simpele als doeltreffende aanpak. Maar het gaat toch nog vaak mis, blijkt uit onderzoek van de Hogeschool van Amsterdam. Dan worden wel bankjes geplaatst bijvoorbeeld, maar zijn die zo laag dat de ouderen voor wie ze bestemd zijn er niet uit overeind kunnen komen. De succesvoorwaarde is dat de ambtenaar die zoiets regelt, eerst met de doelgroep in gesprek gaat over de vraag waar precies de behoefte ligt.

Goed dat zulk onderzoek plaatsvindt natuurlijk. Maar ook wel wonderlijk eigenlijk dat onderzoek nodig is om tot zo’n conclusie te komen hè?