Goed begrepen

De laatste jaren interview ik regelmatig in verpleeghuizen. Doorgaans staat dan de verandering in die huizen centraal, waarbij de nadruk ligt op zelfsturing van teams en de eigen regie van bewoners. De interviews van pakweg drie jaar geleden en nu laten zien hoe groot de verandering is die zich in die huizen afspeelt. Eerst kwamen vooral de bestuurders aan het woord, die me vertelden welke visie op verandering ze hadden. Na verloop van tijd schoven ook teammanagers aan, en tegenwoordig speek ik vooral met teamleden, cliëntenraden en ook individuele cliënten. De bestuurder speelt in de interviews een veel meer ondergeschikte rol.

Een nieuwe fase diende zich gisteren aan. Ik reisde af naar het zuiden van het land, voor weer een dergelijk interview. Maar wie schetst mijn verbazing: de cliënt bleek er tegen de afspraak in niet te zijn. Toch bij uitstek een cliënt die altijd graag zijn verhaal vertelt, kreeg ik te horen van degenen die er wel waren. En hij had ook uitgekeken naar het interview. Wat heen en weer gebel bood duidelijkheid: de cliënt voelde zich goed die dag en had besloten lekker een dagje naar de stad te gaan. Jammer voor mijn verhaal natuurlijk. Maar aan de andere kant ook prachtig. In de verpleeghuiszorg klinkt steeds nadrukkelijker de boodschap aan cliënten: u woont hier en blijf dus alsjeblief gewoon zo veel mogelijk de dingen doen die u voorheen thuis ook deed.

Deze cliënt had het helemaal begrepen.