Goed idee, verkeerde aanpak

Het is een goede zet van de Nederlandse Patiënten Consumenten Federatie (NPCF) om uitgerekend aan de vooravond van het Kamerdebat over de toekomst van het zorglandschap een brief aan de Tweede Kamer te sturen over de financiering van de zorg.

De NPCF stelt terecht dat het financiële schot tussen de huisartsen- en ziekenhuiszorg samenwerking tussen deze partijen in de weg staat. Toch bekruipt me het gevoel dat de NPCF een beetje naïef is door te stellen dat dit probleem kan worden opgelost door de huisartsen en ziekenhuizen samen verantwoordelijk te maken voor dit budget. Dan zal er zuiniger gewerkt worden, stelt ze, en het geld dat dan overblijft kan worden gebruikt voor een wijkgerichte aanpak.

In een ideale wereld is dit waar. Maar ik heb er op voorhand weinig vertrouwen in dat de huisartsen en ziekenhuizen het zonder slag of stoot eens zullen worden over de verdeling van dat budget. Ik denk eerder dat ze elkaar binnen de kortste keren de tent uit zullen vechten. Als ik spreek met zorggroepen in de eerste lijn (huisartsen, apothekers, fysiotherapeuten, diëtisten, enzovoort) krijg ik vaak te horen dat met elkaar samenwerken al moeilijk genoeg is zonder dat ze ook nog eens zelf verantwoordelijk zijn voor het verdelen van de beschikbare financiële middelen.

Met andere woorden: ik ben bang dat dit niet gaat werken NPCF. Ik ben het volledig met jullie eens dat het geld de patiënt moet gaan volgen, maar dat krijg je op deze manier niet voor elkaar. De zorgverzekeraar lijkt mij – als vertegenwoordiger van de patiënt in diens rol als verzekerde – bij uitstek de juiste middleman om dit proces vorm te geven. Maar dat de overheid dit mogelijk moet gaan maken, is duidelijk. Wat dat betreft komt die NPCF-brief precies op het goede moment.