Goed voor de economie
Toegegeven, het is een oneliner die aandacht trekt: dure geneesmiddelen zijn goed voor de economie. Sommige geneesmiddelen inderdaad wel. De aangehaalde voorbeelden, reumageneesmiddelen en medicijnen tegen migraine, kunnen een rol spelen om het aantal ligdagen in het ziekenhuis te beperken. Ze kunnen er ook voor zorgen dat mensen met reuma of migraine zich minder vaak ziek hoeven te melden van hun werk.
Het probleem is alleen dat het in de discussie over dure geneesmiddelen niet alleen over die twee ziekten gaat. Het gaat ook – en vooral – over kanker. In de berichtgeving zoals die nu wordt gepresenteerd, lijkt dat aan de aandacht te ontsnappen. Dat is spijtig, want juist in de oncologie zitten veel ontwikkelingen in de pijplijn. Het gaat daarbij om middelen die een substantiële levensverlenging kunnen bieden maar die ook buitengewoon kostbaar zijn.
Zijn ze goed voor de economie? Dat lijkt me een onderzoek waard. Daarbij zou ik dan willen weten hoeveel patiënten die deze middelen krijgen voorgeschreven nog in het arbeidsproces zitten. En hoeveel mensen met kanker graag weer aan het werk zouden willen, maar daarin om welke reden dan ook onvoldoende slagen. Een organisatie als Re-turn is niet voor niets ontstaan. Op de site lezen we: “In de gezondheidszorg staan de behandelingen centraal en wordt over werk vrijwel niet gesproken. Zo gebeurt het dat mensen maanden of jaren uit het arbeidsproces zijn, ook na het afronden van de behandelingen in het ziekenhuis.” Als dat definitief opgelost wordt en als dure geneesmiddelen daarin een doorslaggevende rol spelen, dán kun je inderdaad zonder verdere nuancering stellen dat dure geneesmiddelen goed zijn voor de economie ja.
7 reacties
‘Zijn ze goed voor de economie? Dat lijkt me een onderzoek waard. Daarbij zou ik dan willen weten hoeveel patiënten die deze middelen krijgen voorgeschreven nog in het arbeidsproces zitten. En hoeveel mensen met kanker graag weer aan het werk zouden willen, maar daarin om welke reden dan ook onvoldoende slagen’.
Zijn ze goed voor de economie? Ze?
Anno 2015? En dan vragen of ‘ze’ goed zijn voor de economie?
ANH Jansen
13 oktober 2015 / 13:01Het spijt mij, maar de bedoelingen die u met deze reactie hebt zijn mij volkomen obscuur. Kunt u uitleggen wat u bedoelt?
Frank van Wijck
13 oktober 2015 / 13:32“Het gaat daarbij om middelen die een substantiële levensverlenging kunnen bieden maar die ook buitengewoon kostbaar zijn”.
Zijn ‘ze’ goed voor de economie?
En deze ‘ze’ worden in verband gebracht met de andere ‘ze’.
‘Daarbij zou ik dan willen weten hoeveel patiënten die deze middelen krijgen voorgeschreven nog in het arbeidsproces zitten. En hoeveel mensen met kanker graag weer aan het werk zouden willen, maar daarin om welke reden dan ook onvoldoende slagen’.
Een directe link wordt aangebracht tussen het economisch NUT van de ene ‘ze’ met de andere ‘ze’.
En dat is anno 2015 in het 5de rijkste land ter wereld werkelijk ongehoord! De suggestie wordt gewekt dat alleen werkenden deze middelen en behandelingen zouden mogen gebruiken en zelfs ook nog werkenden die een toegevoegde waarde, economische waarde, hebben voor de gemeenschap.
Wie zijn die werkenden onder ons? Wanneer heeft werken een toegevoegde waarde voor de economie van een land?
En wat doen we met een miljonair die dankzij de behandeling nog 4 jaar te leven heeft en zo zijn vermogen erdoorheen kan draaien; wat voor toegevoegde waarde heeft zo’n persoon in het economisch model van FvW? En de uitkeringsgerechtigde die dankzij de behandeling 4 jaar kan passen op de kleinkinderen van haar stiefdochter die daardoor kan afstuderen aan de TU Delft alwaar zij een schitterende wereld reddende uitvinding heeft gedaan?
60% van de economie in dit land wordt bepaald door de Overheid. Van iedere euro gaat 60 cent via de Overheid. Dat maakt dat een ieder onder ons van ‘nut’ is. We leven in een zeer egalitaire maatschappij en laten wij dat ook zo houden!
Het geeft dan ook geen pas deze middelen en behandelingen te willen bestemmen voor uitsluitend de rijken en ‘werkenden’ onder ons. Alleen al de suggestie is uit den boze.
ANH Jansen
13 oktober 2015 / 14:48“Ze” verwijst naar geneesmiddelen, niet naar patiënten. En waar u de suggestie vandaan haalt dat ik zou vinden dat dure geneesmiddelen en behandelingen alleen beschikbaar zouden moeten zijn voor de rijken en werkenden onder ons is mij onduidelijk. Het staat nergens in de tekst.
Frank van Wijck
13 oktober 2015 / 15:12Een aspect dat meer benadrukt mag worden is het feit dat nieuwe medicamenten soms nare (en dure) andere behandelingen als operaties overbodig kunnen maken of vereenvoudigen. Dat zal per aandoening en zelfs per patient sterk kunnen verschillen. Het fenomeen substitutie. En, ja, inderdaad zal dat soms het verschil maken tussen invaliditeit of niet. Denk aan reuma. Met alle economisch gevolgen vandien.
Jan Taco teGussinklo
14 oktober 2015 / 07:16Helemaal mee eens Jan Taco, maar dan heb je het inderdaad weer over reuma. Het grote probleem in het dossier dure geneesmiddelen zit in oncologie.
Frank van Wijck
14 oktober 2015 / 08:53‘Daarbij zou ik dan willen weten hoeveel patiënten die deze middelen krijgen voorgeschreven nog in het arbeidsproces zitten. En hoeveel mensen met kanker graag weer aan het werk zouden willen, maar daarin om welke reden dan ook onvoldoende slagen’.
Waarom zou je dit nu willen weten? Waarom alleen de werkenden? Waarom alleen mensen die terug willen keren naar het arbeidsproces? Wat is er zo belangrijk aan het arbeidsproces?
Waarom niet gewoon kijken naar werkzaamheid? Effectiviteit? Bijwerkingen? Duur van aanslaan? En dit alles tov bestaande therapie en/of placebo?
Door de nieuwe behandelingen wordt kanker een gewone risico aandoening en een chronische ziekte. Goed te behandelen, minder goed te genezen, maar je kan er oud mee worden.
Dat is ook gebeurd met de bloeddrukverlagers, hartmiddelen, reuma middelen, statines en noem maar op, tot het moment dat de octrooien verliepen en het wonder geschiedde; prijsdalingen zodat een ieder deze middelen kon krijgen.
Deze nieuwe middelen kunnen alleen maar ontstaan door constante investeringen in research al dan niet in samenwerking met universiteiten en ziekenhuizen.
Shared investment, shared earnings en shared savings.
Dacht niet dat MSD, Astra Zeneca, e.a. de omzetten in deze middelen oppotten. Het geld blijft circuleren in de maatschappij. Het komt allemaal terug ten bate van ons allen.
Wat is dan nu het probleem in het dossier dure geneesmiddelen?
Te weinig werkenden die deze nodig hebben? Te weinig die terug willen keren in het arbeidsproces?
Wel of niet werken doet er echt niet toe. Bij onderzoeken wordt er dan ook terecht nooit naar gekeken.
Of zit het utilitarisme zo diep in Amsterdam Noord?
ANH Jansen
14 oktober 2015 / 18:02