Het L-woord
Moeten alle medisch specialisten in loondienst? Het eerste kabinet Den Uyl boog zich al medio jaren zeventig over deze vraag. En nu doen 43 economen het, via een enquête van Me Judice en NRC Handelsblad. Zestig procent zegt: loondienst is beter, want de vrijgevestigden zijn als ondernemers gebaat bij meer verrichtingen.
Zelf werkte ik dertien jaar in loondienst en nu twaalf jaar als ondernemer. En inderdaad, ik doe nu meer ‘verrichtingen’ (schrijfwerk in mijn geval) dan ik vroeger in loondienst deed. Ik moet mijn eigen broek ophouden, en dus zeg ik net als mijn collega’s niet graag ‘nee’ als iemand belt. Stel je voor dat die beller zo’n collega belt en dat bevalt goed, dan ben ik een opdrachtgever kwijt. Dus neem ik ook niet zo snel een vrije dag, en meld ik me niet gauw ziek als ik me niet lekker voel. Ik ben optimaal productief en doe een minimaal beroep op de collectieve lasten.
De omzet die ik nu maak, is hoger dan het loon dat ik vroeger kreeg. Maar ik heb wel bedrijfskosten die ik in loondienst niet had, zoals een kantoor en een arbeidsongeschiktheids- en aansprakelijkheidsverzekering. Bovendien spaar ik mijn eigen pensioen en vakanties bij elkaar. Daaraan betalen mijn opdrachtgevers niets. Sterker nog: ze betalen mij helemaal niets op momenten dat ik geen werk voor hen doe.
Ik weet het, ik ben geen medisch specialist en word niet betaald uit collectieve middelen. De vergelijking gaat mank. Maar om met Den Uyl te spreken: we moeten twee dingen goed begrijpen. Eén: dat loondienst niet de ultieme oplossing is in de discussie over de medisch specialisten. En twee: dat ondernemerschap ook niet zaligmakend is. Met andere woorden: het ligt zo verdomd genuanceerd allemaal. Geen wonder dat die discussie al bijna veertig jaar duurt.
3 reacties
Even afvinken:
-1- Economische prikkel werkt? Betaling per verrichting leidt tot stijging volume? Ja.
-2-Stijging van volume leidt tot verbetering van kwaliteit? Nee.
Verband tussen kwaliteit en volume is niet eenduidig. Dat blijkt wel.
De grootste nuance in de 40 jarige discussie is FvW ontgaan: de transparantie in kwantiteit en kwaliteit!
Artsen in loondienst of Artsen als vrije ondernemer is niet de vraag; het moet de samenleving niets uitmaken hoeveel een specialist kost, maar wat hij doet voor dat geld; welke kwaliteit wordt geleverd en welke productie? Kwantiteit en kwaliteit. Met een goede organisatie en teamwerk zijn beiden enorm te verbeteren.
Of je nu voor eigen rekening werkt of in loondienst; je zult met de billen bloot moeten om te laten zien wat je doet voor de kost.
Wel is al bekend dat artsen in loondienst een lagere productie hebben dan artsen werkend voor eigen rekening. Kunstmatige schaarste in NL staat echter stijging van productie in de weg. Dat doen ze in andere landen veel beter. Maar ja, daar hebben ze geen Capaciteitsorgaan. Nederland is dan ook de laatste plan economie ter wereld.
Benchmark van kwaliteit en transparantie is Mayo Clinic. Grootste groepspraktijk van de USA. En daar verdienen senior artsen vanaf 500.000 dollar per jaar. Kwaliteit moet zich laten betalen. Zo behoudt je kwaliteit en kwantiteit. Maar je moet dat blijven waarmaken en blijven tonen!
Verhouding bedden – specialisten is bij Mayo Clinic omgekeerd in vergelijking met het doorsnee NL ziekenhuis.
Dat geeft aan wat er mis is in dit land.
ANH Jansen
22 januari 2013 / 17:19Wat zijn voor mij argumenten voor en tegen zelfstandig ondernemerschap?
http://admin.vvaa.nl/sites/default/files/argumentenkaart_zelfstandig_ondernemerschap_11_juli.pdf
Maaike de Vries
22 januari 2013 / 22:55Perfect.
En deze kaart volgend is volstrekt klip en klaar waarom de wereldwijde benchmark voor doelmatige zorg van topkwaliteit, in volume en kwaliteit, wordt gevormd door de twee grootste groepspraktijken in de USA: Cleveland Clinic en Mayo Clinic.
Beiden zijn volledig transparant in wat zij doen, hoe zij het doen en wat zij bereiken en wat zij willen bereiken.
A Klink zei na terugkomst van een ‘studie’ reis naar de USA; dat gaan we in Nederland dus niet doen, daar hebben wij het geld niet voor over.
En wij zijn niet de burgers van dit land.
En dat is onderdeel van het probleem in dit land.
De ArgumentenFabriek is overigens een private onderneming. Zelfstandig ondernemerschap.
Heeft het Openbaar Bestuur een dergelijke product uitgebracht en waarom niet?
ANH Jansen
23 januari 2013 / 19:55