Het voorbeeld Oost-Groningen

Ben ik de enige die in deze zin een vreemde gedachtenkronkel ontdekt: “Staatssecretaris Van Rijn zegt dat de zorg gegarandeerd is, maar mensen kunnen nu al niet meer altijd terecht bij de gewenste aanbieder.” Hans Buijing van Branchebelang Thuiszorg zei dit in het radioprogramma Dit is de dag. Hij stelt hiermee de zorgaanbieder gelijk aan de geleverde zorg. In een veld dat enorm in beweging is – zoals de thuiszorg – is dit onhoudbaar. Er zijn fusies, er zijn partijen die van het toneel verdwijnen en er zijn nieuwe aanbieders. Continuïteit van zorg is dan niet per se hetzelfde als continuïteit van degene die de zorg komt leveren. “Mensen krijgen misschien niet meer hun voorkeursaanbieder”, zei Buijing verderop in het interview. Nee, dat is waar. Maar het wil nog niet zeggen dat ze niet de zorg krijgen die ze nodig hebben.

Dat de continuïteit van de thuiszorg onder druk staat, ontken ik overigens niet. Er moet wel wat gebeuren gezien de financiële problemen die nu in deze sector zijn ontstaan. De vraag is alleen of meer budget beschikbaar stellen de enige oplossing is. Wat dit betreft vind ik het zo ironisch dat Buijing in het interview zei: “Je zult maar in Oost-Groningen wonen.” Het toeval wil dat ik daar begin dit jaar was voor een serie reportages. Wat me opviel, was dat nu juist in dit deel van het land zo veel oplossingen in het informele circuit zijn ontstaan om de problemen op te lossen die ontstonden door het weggevallen van het formele circuit. Juist in Oost-Groningen zie je dat bewoners iets voor een ander over hebben en prachtige initiatieven ontwikkelen om hun kwetsbare dorpsgenoten overal waar nodig te helpen. Niet zo’n best voorbeeld dus van Buijing. Maar wel een mooi voorbeeld voor Nederland.