Hete aardappel

Ja het is complex om de zorg te verbeteren en tot minder vermijdbare sterfte te komen, dat zal niemand ontkennen. Maar als we bedenken dat het bij de komst van het huidige stelsel de bedoeling was dat de zorgverzekeraars zorg gingen inkopen op basis van prijs én kwaliteit, is de boodschap dat het ministerie van VWS binnenkort komt met ‘een overkoepelend en inspirerend verhaal over passende en veilige zorg’ toch niet heel erg geruststellend.

Dat stelsel werd immers van kracht op 1 januari 2006, toch echt alweer zestien jaar geleden dus. En wat lezen we in het verslag van het congres Safety leadership in medicine dat vorige week plaatsvond? Vooral dat van dat leiderschap geen sprake is. Iedereen die aan het woord kwam, zat keurig om de hete aardappel heen te draaien. Met vertrouwde en vooral heel erg knuffelbare, niets zeggende begrippen als ‘veilige cultuur’, ‘leiderschap’, ‘veerkrachtige zorgprofessional’ en ‘lerende organisatie’.

‘Niemand zal ontkennen dat tot minder vermijdbare sterfte te komen complex is

‘Veldpartijen lijken niet veel heil te zien in de weg van kwaliteit meten en verbeteren’, lezen we in het verslag. Een fraai understatement. Iets verderop lezen we: ‘Specialisten hebben ook moeite met het woord ‘verbeteren’. Alsof ze het nu niet goed doen’. Dat is het punt nu net beste specialisten, daar hebben we zo bijzonder weinig zicht op. In het licht daarvan lezen dat ze ‘verbeter-moe’ zijn is dan ook nogal een gotspe. Natuurlijk zijn ze moe van de coronacrisis, dat snapt iedereen. Maar er was ook al zorg voor die crisis. En als we dan lezen ‘Ziekenhuizen kunnen jaarlijks mogelijk duizend doden voorkomen. Dat is zo in 2022 en dat was in 2012 ook al zo’, dan wekt dat niet de indruk dat ze daar heel erg veel werk van maakten voordat ze zo moe werden. 

Delen