Holle retoriek
Zoals te verwachten viel, zijn het vooral de politici die op de loop gaan met het verhaal van de zwakbegaafde, vastgebonden jongen Brandon. ‘Drie jaar vastbinden’, zegt Agnes Wolbert van de PvdA, ‘daar zijn de regels niet voor bedoeld’. En PVV’er Willie Dille vindt dat ook voor een jongen als Brandon een veilige dagbesteding te vinden moet zijn. Beide reacties voegen niets toe aan het debat. Regels zijn bedoeld om opgevolgd te worden en daarbij staat doorgaans niet beschreven hoe lang. En vastketenen aan een muur is bij uitstek een veilige dagbesteding.
Renee Borrias van GGz Delfland levert zinvoller commentaar door te stellen dat er op zware afdelingen twee of drie verpleegkundigen bij moeten. Volgens Wolbert en Dille had ’s Heeren Loo – waar Brandon verpleegd wordt – wel aan de bel getrokken als daar echt het probleem gelegen had. Dat betwijfel ik. Het bestuur weet donders goed dat ons zorgstelsel er niet op ingericht is om die extra personele inzet financieel mogelijk te maken. En de Inspectie voor de Gezondheidszorg, die toezicht houdt op de zorg voor de veertig Brandons in ons land, communiceert na haar werkbezoeken niet naar minister Edith Schippers van VWS dat zij hiervoor meer geld moet vrijmaken. Daarover gaat de Inspectie niet. De verantwoordelijkheden in de zorg zijn immers gecompartimenteerd. Zolang dat het geval is, zullen er altijd Brandons blijven.
De Britse premier David Cameron wil een einde maken aan de compartimenten in de zorg in zijn land door de huisartsen alle macht te geven over het geld dat in de zorg omgaat. Een systeem dat alleen maar tot corruptie kan leiden, zeggen sceptici. Geld en corruptie gaan inderdaad goed samen. Maar met toezicht op de geldverdelers kan zo’n systeem een heel eind komen. Het zal alleen gaandeweg steeds duurder worden.
