Ieder voor zich
Als je er goed over nadenkt, is het eigenlijk nogal pijnlijk om vast te stellen dat er een promovendus aan te pas moet komen om te vertellen dat de behandeling in ziekenhuizen kan worden verkort door betere uitwisseling van informatie tussen afdelingen. Iedere patiënt die weleens in een ziekenhuis heeft gelegen, weet dit uit eigen ondervinding. In een ziekenhuis liggen is vooral wachten.
Toch vormt de volkomen logische bevinding van Justin Drupsteen de kern van het onderzoek waarop hij vandaag promoveert aan de Rijksuniversiteit Groningen. Hij verbindt er wel een interessante conclusie aan, namelijk dat betere afstemming er weliswaar toe kan leiden dat sommige capaciteiten in het ziekenhuis minder optimaal worden benut, maar dat deze werkwijze uit kostenoverwegingen toch interessant kan zijn. Een snelle behandeling zal immers eerder worden vergoed, stelt Drupsteen.
Zorgverzekeraars zullen het graag met hem eens zijn. En ziekenhuisbestuurders die een beetje bedrijfseconomisch inzicht hebben, zullen zijn advies serieus in overweging nemen. De ziekenhuizen in ons land kunnen immers alle hulp gebruiken om zo veel mogelijk financiële zekerheid te krijgen. Niet alleen omdat heel veel ziekenhuizen met derivaten in hun maag zitten die een negatieve marktwaarde hebben, wat hun financiële positie onzeker maakt. Maar ook omdat de Eerste Kamer afgelopen dinsdag formeel ingestemd heeft met het wetsvoorstel van Edith Schippers (VWS) om zorgaanbieders die in financiële problemen komen niet meer te steunen. Gaat het fout, dan kunnen ze niet bij haar aankloppen. Het is ieder voor zich. Wie op basis van dit uitgangspunt actief wil blijven, heeft een goede reden om zijn uiterste best te doen.
1 reactie
En laat nu dat uitgangspunt, ‘ieder voor zich’, de oorzaak zijn van de ellende in de zorg in Nederland.
De prikkels staan daardoor verkeerd.
Ieder kijkt naar de eigen kansen en eigen positie en vergeet het grote geheel. Darwinisme. Ieder voor zich.
Verkorting van de ligduur naar Kaiser Permanente gemiddelde (en dan zonder de truc van de statistici in Nederland door wel zuiver te kijken naar de klinische opnamen) van 2.3 ligdag per patient (poli-klinisch dus apart) is alleen mogelijk als het vervolg traject, de Eerste lijn en thuiszorg goed is geregeld en is afgestemd op de Tweede lijn. Dan is er zeer veel geld te besparen zonder in te leveren op kwaliteit. KP ziekenhuizen behoren in alle categorien tot de top 5 van de USA in ieder gebied.
Daling van gemiddelde ligduur in Nederland is gestopt om begrijpelijke redenen. Denk aan Akkoorden op Hoofdlijnen. Denk aan gebrekkige samenwerking tussen maatschappen en binnen maatschappen. Denk aan gebrekkige dossiervorming. Denk aan gebrekkige ICT (dat is de kracht van KP; als enige HMO werkzaam zoals een HMO wordt geacht te werken dankzij een ICT netwerkt, toegankelijk voor de verzekerden)
Wie de besparing krijgt speelt bij KP geen rol; dat is KP. Dat ligt in NL dus totaal anders. Dat zal als eerste moeten worden opgelost.
Geen enkel ziekenhuis in Nederland zal daarom publiekelijk gaan naar het KP gemiddelde. Zolang het openbaar gemiddelde op 5.3 zit blijven zorgverzekeraars het vergoeden.
Ieder voor zich? Dan krijg je de ontwikkelingen in Nederland.
Moeten we dan het KP model invoeren? Verticaal geïntegreerde verzekeraars? KP model gaat ook gepaard met Ketenzorg en preventie; dat doet de kosten weer stijgen. Kwaliteit kan beter zijn, maar de kosten zijn in ieder geval hoger. Zegt KP zelf en is ook logisch.
Maar aan logica wordt in Nederland niet gedaan; Ieder voor zich!
Goedkoper is dan beter. Logisch toch?
Milton Friedman vond dat het ieder voor zich principe juist niet voor de Zorg geschikt was. Waarom was dat ook weer?
anh jansen
28 november 2013 / 13:32