Ik teken niet

Van diverse kanten kreeg ik de afgelopen dagen de vraag of ik de petitie voor vrije artsenkeuze heb gezien en of ik die ook heb getekend. De respectievelijke antwoorden zijn ja en nee. En ik ga die petitie niet tekenen ook. Ondanks het feit dat ik op het moment van de stelselherziening in de zorg bewust heb gekozen voor een restitutiepolis. Drie jaar geleden heb ik gemerkt hoe belangrijk die keuze was, toen bij mijn dochter scoliose werd vastgesteld. Ik was toen heel blij dat ik de vrijheid had om haar te laten behandelen in het OLVG, dat op het gebied van scoliosebehandeling een sterke naam heeft opgebouwd die het ook volledig verdient.

Waarom teken ik dan toch niet? Omdat ik val over het woord ‘volledig’ in de woordkeus van het Slotervaartziekenhuis, dat het initiatief tot de petitie heeft genomen. Volledige vrijheid van artsenkeuze en selectieve zorginkoop verhouden zich slecht tot elkaar. En ik vind die selectieve zorginkoop een te belangrijk proces om het te laten frustreren door zorgconsumenten die vinden dat ze overal op alles recht hebben, en die zich dus gedragen als verwende kinderen die geen oog hebben voor de kosten van de gezondheidszorg.

Ik vind dat ik recht heb op de beste zorg. En je maakt mij niet wijs dat iedere arts voor iedere gezondheidsklacht de beste zorg kan bieden. Dus maak je mij ook niet wijs dat ik mijzelf of mijn gezin met volledige vrijheid van artsenkeuze een dienst bewijs.