Ik wil aan de pil
De polypil staat ineens weer in de belangstelling, dankzij een publicatie van Huub Schellekens, arts en hoogleraar farmaceutische biotechnologie, in Het Financieele Dagblad. Volgens Schellekens is het heel eenvoudig: gewoon alle geneesmiddelen tegen hart- en vaatziekten in één pil stoppen en die verstrekken aan iedereen die tot de risicogroep hiervoor behoort. De gemiddelde levensverwachting neemt dan met 3,5 jaar toe, stelt Schellekens.
Recent hoorde ik de uitslag van een onderzoek in het kader van Gezonde Regio, een initiatief van zorgverzekeraarscombinatie UVIT. In Hardinxveld-Giessendam was aan vijfhonderd gezonde inwoners van tussen de 50 en 65 jaar gevraagd zich bij de huisarts te melden voor screening op risicofactoren op hart- en vaatziekten. Hoewel al deze mensen op het oog kerngezond leken, bleek een op de vier een verhoogd risico te hebben en kon 10 procent zelfs meteen langs de apotheker om zijn eerste doosje geneesmiddelen op te halen. Vervolgonderzoek in drie andere gemeenten leidde tot vergelijkbare resultaten.
Huisartsen en apothekers hebben moeite met de gedachte aan die polypil, omdat ze vinden dat zij een rol horen te spelen in maatwerk voor de individuele patiënt. En andere critici beweren dat een veranderd voedingspatroon net zo goed helpt als een polypil en bovendien veel natuurlijker is. Maar willen deze mensen hun domeinstrijd alsjeblieft niet over mijn hoofd heen uitvechten? Ik ben 51, heb stress van twee puberende kinderen en van opdrachtgevers, die strikte deadlines hanteren. Bovendien ben ik de beafeater van mijn vrouw, die kookboeken schrijft en al haar creaties op mij uitprobeert. Met het dieet dat die critici voorschrijven kan ik dus onmogelijk uit de voeten. Doe mij maar zo’n pil hoor. Kan ik pinnen?
