In verwarring

Een veelgehoorde term in 2017 was ‘verwarde mensen’ en dat zal in 2018 niet anders zijn. Helaas blijkt het een term waarop we maar moeilijk grip krijgen. Wie op social media kijkt naar wat er zoal onder wordt geschaard, verbaast zich dat er überhaupt nog een normaal mens rondloopt in ons land. (“Ooit een normaal mens ontmoet? En, beviel het?”, vroeg Simon Carmiggelt ons ooit.)

De Rotterdamse politiechef Frank Paauw stookte vorige maand het discussievuurtje over verwarde mensen flink op door te stellen dat in zijn stad meer mensen doodgaan door verwarde personen dan door terrorisme. Je kunt met evenveel recht stellen dat in Rotterdam meer mensen doodgaan door dronken automobilisten dan door terrorisme. Het was een betekenisloze opmerking van Paauw, die op geen enkele wijze bijdroeg aan het vinden van een oplossing voor het probleem verwarde mensen dat we als land ervaren.

Is het ziekenhuis wél de plek voor verwarde mensen?

Gaat de speciale poli voor verwarde mensen die Medisch Centrum Leeuwarden nu opent die oplossing wel bieden? De Friese districtschef Sylvia te Wierik heeft gelijk als ze stelt dat een politiecel “niet de plek is voor mensen met psychische problemen die niets strafbaars hebben gedaan.. Maar afgezien van het feit dat het slechts in iets meer dan 45 procent van de gevallen gaat om mensen met psychische stoornissen, is in reactie op Te Wieriks stellingname de vraag aan de orde of een ziekenhuis wél de plek is voor verwarde mensen.

Crisisdienstverpleegkundige en lector Bauke Koekkoek stelde vorige week in de Volkskrant dat ‘meer bedden’ de oplossing lijkt maar het niet is. Nu is een poli natuurlijk geen beddenhuis, maar het is net als ‘meer bedden’ wel weer een nieuwe oplossing aan de achterkant. Het aantal verwarde personen in onze samenleving zal er niet door dalen.