Inkoopbeleid

Als het aan minister Edith Schippers (VWS) ligt, mogen de zorgverzekeraars hun gang gaan. Geheel volgens verwachting geeft ze een heel andere uitleg aan de vraag van Renske Leijten (“Wat is het gevolg van het hanteren van verschillende kwaliteitscriteria door zorgverzekeraars?”) dan dit SP-Kamerlid had gehoopt. Leijten stelde haar Kamervraag omdat ze wilde dat de minister zorgverzekeraar Menzis een halt zou toeroepen met zijn plan selectiever te gaan inkopen voor planbare ingrepen zoals totale heupvervanging.

Maar dat deed Schippers dus niet. Ze zei niet dat zorgverzekeraars zich in hun inkoopbeleid moeten beperken tot de kwaliteitsrichtlijnen van de wetenschappelijke verenigingen, maar dat ze de ruimte moeten hebben om de lat hoger te leggen. Sterker nog, ze noemde het “een geluk” dat zorgverzekeraars die vrijheid nemen. Maar het is niet alleen een geluk, het is ook precies zoals het stelsel bedoeld is.

Zit de verzekerde te wachten op die kwaliteitsverhoging? Dat ligt wel voor de hand. Dat de daarmee gepaard gaande prijsverhoging voor een aantal verzekerden een beperking zal zijn, is duidelijk. Maar voor wie een duurdere kwaliteitsverzekering financieel boven de pet gaat, zijn er altijd nog de goedkopere polisvarianten. Zo lang die maar voldoen aan de minimum kwaliteitseisen voor verantwoorde zorg, is die tweedeling verantwoord.