Inkoopmacht
Verstandig van de Sint Maartenskliniek om te willen besparen op inkoopkosten, om precies te zijn op medische en facilitaire hulpmiddelen. Het bedrag waarom het gaat, enkele tonnen, klinkt misschien niet heel indrukwekkend, maar dit bedrag vertegenwoordigt toch maar mooi wél een kostenbesparing van zo’n 20 procent op deze hulpmiddelen. Lang niet gek.
Punt is alleen wel dat we steeds meer van dit soort inkoopcombinaties zien ontstaan. We kennen bijvoorbeeld de InkoopAlliantie Ziekenhuizen, die op het moment negen leden telt. Verder is er Zorgservice XL, dat de inkoop en logistiek voor vijf ziekenhuizen verzorgt. En we kennen natuurlijk de inkoopcombinatie Intrakoop, die de laatste jaren steeds succesvoller begint te worden in de ziekenhuizen. De reden hiervoor is simpel: door de toenemende druk op de financiële middelen neemt de weerstand van zorgprofessionals tegen standaardisatie langzaam maar zeker af.
Kortom, er bestaan nog allerlei eilandjes. Waar het aan ontbreekt, is een gezamenlijke, bijvoorbeeld door NVZ gedragen, visie op inkoop. De aanbieders waarbij de ziekenhuizen inkopen, zijn bijna zonder uitzondering grote, internationaal opererende marktpartijen. Partijen waarvoor een samenklontering van enkele voor inkoop samenwerkende ziekenhuizen dus niet bijster interessant is. De ziekenhuizen zouden veel meer inkoopmacht hebben – en veel meer kunnen besparen – als zij op grotere schaal gezamenlijk zouden optreden. Maar dit vergt een mate van standaardisatie die voor de meeste eindgebruikers – vooral die van de medische hulpmiddelen – waarschijnlijk nog een brug te ver is.
3 reacties
http://margotrappenburg.nl/wp-content/uploads/2015/03/Beterweters-in-het-publieke-domein.pdf
Eerst even de bijdrage van Margo Trappenburg lezen en dan nog eens dit en zie waar de Betweter FvW uit de bocht vliegt;
‘Kortom, er bestaan nog allerlei eilandjes. Waar het aan ontbreekt, is een gezamenlijke, bijvoorbeeld door NVZ gedragen, visie op inkoop. De aanbieders waarbij de ziekenhuizen inkopen, zijn bijna zonder uitzondering grote, internationaal opererende marktpartijen. Partijen waarvoor een samenklontering van enkele voor inkoop samenwerkende ziekenhuizen dus niet bijster interessant is. De ziekenhuizen zouden veel meer inkoopmacht hebben – en veel meer kunnen besparen – als zij op grotere schaal gezamenlijk zouden optreden.
–Geven die ziekenhuizen de inkoopvoordelen door aan de patiënten of aan de verzekeraars? Hoe gaat de verzekeraar om met die inkoopvoordelen? Geeft de verzekeraar die voordelen door aan de verzekerden? Hoe gaat de Overheid om met die inkoopvoordelen? Wordt de theoretische rekenpremie verlaagd?
En wat gaan de toezichthouders doen met deze bundeling van inkoopmacht? Hoe verloopt de prijsvorming na de eerste aanbesteding? Hoeveel leveranciers zijn er dan nog op de markt en wat gaan die doen bij de volgende aanbesteding? LHV en KNMP hebben al een boete mogen betalen wegens oproep tot bundeling inzake financiële doelen. Wat gaat de ACM nu doen met deze oproep van de NVZ?
En waarom wel pleiten voor bundeling van inkoopmacht en niet van verkoopmacht? Maak de verzekeraars tot 1 verzekeraar en je hebt voldoende tegenmacht tegen de inkoopmacht van de ziekenhuizen. Of zijn het de inkopende ziekenhuizen die een verkoopmacht hebben tegen de verzekeraars die inkopen namens hun verzekerden waaraan zij polissen verkopen?
En waar blijft de marktwerking als alles is gestandaardiseerd? Waar blijft de innovatie?
Even Margo Trappenburg nalezen.
anh jansen
24 juni 2015 / 22:11Voor de duidelijkheid: we hebben het over de inkoop van medische en facilitaire hulpmiddelen. De innovatie waarover u het hebt, gaat – hoop ik toch tenminste – over de patiëntenzorg, niet over de goedkopere inkoop van scalpels, hechtmateriaal, medicijnkarretjes en onderzoeksbanken.
Frank van Wijck
24 juni 2015 / 23:05Toch maar Margo Trappenburg lezen.
Medicijnkarretjes? De nieuwste zijn computergestuurd, met Wifi gekoppeld aan de centrale bestanden en dossiers van de patiënten; toedienen van geneesmiddelen verloopt dat via geborgde procedures en beperkt zich niet meer tot het dragen van een hesje met de tekst ‘niet aanspreken, ben aan het werk’.
Ook bij hechtmaterialen staat de ontwikkeling niet stil. De inkoop van al deze materialen en hulpmiddelen beperkt zich bij goede inkopers dan ook niet tot de prijs.
Innovatie op alle terreinen blijkbaar, behalve op de zorginkoop in Nederland; die gaat nog steeds voor de laagste prijs!
We zijn dan ook een oerconservatief landje.
ANH Jansen
25 juni 2015 / 13:49