Inspirerende ontmoetingen

Iedereen komt ze tegen in het leven. Het kan een onderwijzer zijn of een docent, een leidinggevende of een opleider, maar ook een buurvrouw of een familielid. Het maakt eigenlijk niet uit wie het is en in welke relatie men officieel tot elkaar staat, maar het is altijd iemand van wie achteraf duidelijk wordt; deze persoon heeft een significante rol gespeeld in mijn leven.

Ik had het geluk meer van zulke ‘leermeesters’ te treffen. Op de middelbare school was het bijvoorbeeld mijn leraar aardrijkskunde, de enige uit het docentenkorps die me niet opgaf toen ik extreem pubergedrag vertoonde. De man had vertrouwen in mij en behoedde me voor het nemen van de verkeerde afslag. Het vak dat hij doceerde sprak me totaal niet aan, maar achteraf begreep ik dat het ook niet zijn rol was geweest om me iets over aardrijkskunde bij te brengen.

De man had vertrouwen in mij en behoedde me voor het nemen van de verkeerde afslag

Als jonge psychiatrisch verpleegkundige leerde ik van een afdelingshoofd dat er een belangrijk verschil bestaat tussen een baas en een leidinggevende. Niet dat ik dat toen al in de gaten had, maar in retrospectief gezien, bleek zij een van mijn meest inspirerende voorbeelden. Samen met de uitgeefdirecteur met wie ik in mijn eerste baan als hoofdredacteur mocht werken; een man die onder meer verantwoordelijk was voor de financiële kant van het maken van tijdschriften, maar me desondanks leerde dat ‘de cijfers’ altijd ondergeschikt moeten blijven aan de inhoud.

Vorige maand interviewde ik vlak voor zijn overlijden de 90-jarige psychiater en emeritus hoogleraar Goos Zwanikken, over zijn lange gang door de psychiatrie . Meer dan dertig jaar geleden was hij geneesheer-directeur in de kliniek waar ik als jonge leerling-verpleegkundige werkte en dus werd ons gesprek een feest van herkenning. Destijds was zijn invloed op veranderingen in de psychiatrie, die toen al hadden plaatsgevonden, me natuurlijk totaal ontgaan, maar na het interview realiseerde ik me hoezeer ik als verpleegkundige gevormd was door zijn visie op bejegening van patiënten. En ik was hem er met terugwerkende kracht dankbaar voor.

Ik wens u in uw leven en werk veel inspirerende ontmoetingen toe en voor nu alvast een mooie zomer.