Ja/Nee sticker

“Het oordeel van het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden dat elektronische uitwisseling van patiëntgegevens in de zorg, de zogeheten zorginfrastructuur, op dit moment aanvaardbaar is, blijft in stand.” Met deze uitspraak van de Hoge Raad komt een definitief eind aan de al jaren slepende zaak van de Vereniging voor praktijkhoudende huisartsen tegen de Vereniging van Zorgaanbieders voor Zorgcommunicatie over het landelijk schakelpunt.

Dat VPHuisartsen überhaupt nog in cassatie ging wekte verbazing, want het hoger beroep over de zaak liet aan duidelijkheid niets te wensen over: het systeem van het LSP voldoet aan de eisen van de privacywetgeving en op de persoonlijke levenssfeer van de patiënt wordt geen onrechtmatige inbreuk gemaakt.

Het systeem van het LSP voldoet aan de eisen van de privacywetgeving

Hetzelfde lezen we nu weer terug in het besluit van de Hoge Raad: de uitwisseling van gegevens in de zorginfrastructuur is aanvaardbaar omdat de patiënt daarvoor uit eigen vrije wil toestemming geeft. De patiënt kan ervoor kiezen of hij uitwisseling van gegevens wel of niet toestaat en zo ja voor welke zorgverlener ze dan toegankelijk mogen zijn, en kan dus zorgverleners van die uitwisseling uitsluiten. Zo heel veel complexer dan de Ja/Nee sticker op de brievenbus is het niet.

In het persbericht van VZVZ over de uitspraak van de Hoge Raad lezen we dat in de afgelopen jaren meer dan twaalf miljoen Nederlanders hun zorgaanbieders toestemming hebben gegeven om hun medische gegevens via het LSP uit te wisselen. Wat we nergens in de media lezen, zijn berichten van patiënten die daar ernstige spijt van hebben. Het is dus goed dat nu een definitieve streep onder de discussie is gezet.

Delen