Jonge artsen aan zet

Steeds meer jonge artsen sluiten zich aan bij Zin in Zorg, het initiatief om werkplezier te bevorderen en burn-out te voorkomen. Er zijn inmiddels vier thema’s gedefinieerd. Per thema buigen steeds tien jonge artsen met een teamcaptain zich over de veranderingen die nodig zijn en de vraag hoe die te bereiken. Hieronder de thema’s van Zin in Zorg en de vier teamcaptains. “We hebben dit leuke vak met een reden gekozen.”

Tekst: Andrea Linschoten Beeld: privé

Zin in Zorg is een initiatief van VvAA, De Jonge Specialist, de Landelijke vereniging van Artsen in Dienstverband (LAD) en de Landelijke Organisatie van Aspirant Huisartsen (LOVAH). Vorig jaar is de Zin in Zorg Toekomstagenda opgesteld, die nu is vertaald naar vier thema’s. Op 20 april zijn vier teams van elk tien jonge dokters gestart met de uitwerking van deze challenges. Op zaterdag 27 november presenteren zij de uitkomsten tijdens een groot Zin in Zorg event. Meer informatie: zininzorg.nl.

Meer inspraak in de organisatie van de zorg

Hoe zorg je dat je als jonge arts wordt betrokken bij het beleid in jouw instelling en dat je kunt meedenken over het verbeteren van de zorg? En hoe kun je daarin beter worden ondersteund?

Ellen Mooren (31), aios gynaecologie en verloskunde in het Albert Schweitzer Ziekenhuis in Dordrecht, zet zich graag in voor meer autonomie voor jonge dokters en meer inspraak bij de organisatie van het werk. Dat draagt volgens Mooren bij aan het werkplezier: “Nu ligt bijna alles vast en horen we vaak ‘zo gaat het nu eenmaal’, maar ik zou graag zien dat we als jonge artsen kunnen meedenken over de organisatie van de zorg.” Als voorbeelden noemt zij het indelen van de poli, het wegwerken van wachtlijsten, de tijd per patiënt en het indelen van de roosters. “Betrek ons daarbij. We willen genoeg tijd hebben voor onze patiënten en het moet leuk zijn voor de arts, maar we voelen ons ook verantwoordelijk voor een goede organisatie. We hebben dit leuke vak met een reden.

Ruimte voor persoonlijke ontwikkeling

Diverse onderzoeken hebben aangetoond dat het ontzettend belangrijk is dat jonge artsen worden gecoacht en dat ze de gelegenheid krijgen voor reflectie en persoonlijke ontwikkeling. Hoe zorgen we dat iedere jonge arts daar de ruimte voor krijgt? 

Sharleen Roerdink (27) is deze maand begonnen als anios kindergeneeskunde in het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht. “Ik help graag mee aan de verbetering van het huidige werkklimaat, zodat iedere dokter met een glimlach naar zijn werk gaat en weer de essentie ziet van het beroep waar hij of zij vol enthousiasme voor heeft gekozen. Iedereen krijgt te maken met onzekerheden, twijfels en conflicten op de werkvloer (en daarbuiten). Ik ben voor het bespreekbaar maken van deze punten, ze te evalueren en vanuit daar jezelf verder te ontwikkelen op professioneel en individueel niveau. Mijn ideaal is dat intervisie en loopbaancoaching standaard aangeboden worden aan arts-assistenten.”

Roerdink wil kinderarts worden en introduceerde intervisie onder arts-assistenten in het St. Antonius Ziekenhuis: “Ik vind het belangrijk om een goede dokter te zijn en daarnaast ook iets extra’s in een team in te brengen.”

Meer aandacht voor mens achter de dokter

Als jonge arts zit je vaak niet alleen midden in je opleiding of je eerste baan, maar koop je ook net je eerste huis, ga je samenwonen of begin je zelfs aan een gezin. Zie alle ballen dan maar eens in de lucht te houden! Hoe zorgen we ervoor dat er oog is voor de levensfase waarin jij je bevindt en voor goede begeleiding? 

Bernice Wieland (28) is anios obstetrie en gynaecologie in ziekenhuis Rijnstate in Arnhem. “Ik wil verbinding maken met mijn collega’s en patiënten vanuit de persoon die ik ben. Ik merk dat ik niet bang ben om dóór te vragen. Ik kijk naar de mens achter de klacht, wil echt tot de patiënt doordringen. Bedenk: wat maakt jou uniek als arts? Een patiënt zei ooit: ‘Blijf alsjeblieft zoals je bent’. Ik zie het als een challenge om dokters te laten onderzoeken wat hen drijft en waar hun twijfels of onzekerheden liggen. Durf jezelf open en kwetsbaar op te stellen, want dat geeft verbinding. Een gevoel waar we met zijn allen, juist nu, behoefte aan hebben. Ik heb veel zin om samen met mijn Zin in Zorg-team concrete doelen en plannen uit te werken en daarmee veel jonge artsen te bereiken.”

Een positieve hervorming van de werkcultuur

Je herkent het vast wel: je doet een keer om 16.30 uur de deur achter je dicht en krijgt de opmerking ‘of je een middag vrij bent?’ Hoe doorbreken we die cultuur en zorgen we ervoor dat overwerken niet langer de norm is en dat jij je veilig voelt om dingen bespreekbaar te maken?

Alise van Heerwaarde (28), anios kindergeneeskunde in het Juliana Kinderziekenhuis in Den Haag, loopt nog weleens tegen de hiërarchie in het ziekenhuis aan: “Als je niet onder, maar naast de artsen staat, dan gaat mijn werkplezier vooruit, voel ik me meer dokter. Op sommige plekken moeten de coassistenten de broodjes smeren en de koffie halen, dat is geen fijne werkcultuur. Feedback geven is soms lastig. Van boven naar beneden kan dat heel direct gaan, maar als ik feedback geef aan een specialist, wordt me dat niet altijd in dank afgenomen. Ook hoor ik over werkplekken waar collega’s die om 17.00 uur naar huis willen, opmerkingen krijgen. In deze tijd mag je dit werk ook als een baan zien, je draagt je taken over. Je hebt ook recht op een goede werk-privébalans. Ik heb twee jaar in een denktank gezeten en wil die ervaring graag meenemen om met het Zin in Zorg-team te brainstormen over de veranderingen die we in gang willen zetten.”

Delen