Kamervragen en compromissen

Het is helaas maar al te waar wat demissionair minister Conny Helder zegt in de Linkedin-post waarin ze aankondigt geen deel te zullen uitmaken van het nieuwe kabinet: ‘Het is onmogelijk om alles wat nodig is, alles wat beoogd is en alles wat wenselijk is te realiseren in één kabinetstermijn’. 

Het is een boodschap die Fleur Agema zich ter harte mag nemen nu zij minister van VWS wordt. Al tijdens de coalitieonderhandelingen die aan deze benoeming ten grondslag lagen, moest zij toezien hoe pijnlijk het kan zijn om water bij de wijn te moeten doen. Haar altijd zo vurige pleidooi om het eigen risico af te schaffen, is verwaterd tot een halvering ervan… per 2027.

Zal ze altijd een antwoord kunnen geven op kritische vragen?

Ook op het gebied van de ouderenzorg is niet aannemelijk dat ze voor elkaar zal krijgen waarvoor ze altijd heeft gepleit. De jaren vijftig en zestig – die ze op dit punt zeven jaar geleden in Trouw in een dubbelinterview met Renske Leijten (SP) zo romantiseerde – komen nooit meer terug.

Als Kamerlid kon ze kritische vragen stellen aan de opeenvolgende ministers van VWS waar ze mee te maken had, en van die mogelijkheid heeft ze altijd ruim gebruik gemaakt. Nu ze zelf het ministersambt gaat bekleden, kan ze van andere Kamerleden ook de nodige kritische vragen verwachten. De vraag is of ze daarop altijd een antwoord zal kunnen geven in lijn met de bedoelingen die ze had toe ze als Kamerlid zelf de vraagsteller was.

Delen