Kiezen uit twee kwaden
Zijn wij polderaars of kosmopolieten? Dit is in kort bestek de vraag die de Raad voor de Volksgezondheid & Zorg ons voorlegt in haar toekomstvisie Met de kennis van later. Als polderaars maken we een bescheiden economische groei door en loopt de werkloosheid op. Mensen betalen zelf voor goedkope zorgdiensten en kunnen dus niet alle zorg krijgen die medisch-technisch mogelijk is. Voor dagelijkse hulp zullen ze vaker een beroep op elkaar moeten doen. Als kosmopolieten zijn we internationaal gericht en hebben we een hoge economische en technologische groei. Maar we hebben ook grote inkomens- en gezondheidsverschillen tussen bevolkingslagen.
Kortom: we kunnen kiezen tussen collectieve verschraling of grotere verschillen tussen bevolkingsgroepen, als het aan de RVZ ligt. Dat is kiezen uit twee kwaden en daar staat niemand om te springen. Toch weet ik wel waar mijn voorkeur naar uitgaat. Want de scenario’s die de RVZ ons voorlegt, laten zich ook tot een andere kern vertalen: allemaal samen of ieder voor zich. Doe mij dan maar allemaal samen en allemaal wat schraler. Ik woon liever in een samenleving waarin we het allemaal wat minder hebben dan nu maar waarin we wat meer voor elkaar over hebben, dan in een samenleving waarin we de mensen die buiten de boot vallen gedachteloos voorbij lopen. Het huidige overheidsbeleid voor de zorg is gericht op het eerste, en is voor mij daarom het beste van de twee kwaden.
3 reacties
Tja, schraler, wat is “schraler”. Als we met z’n allen wat meer gaan participeren ipv verwachten dat de staat alles regelt dan wordt het misschien zelfs beter.
Ik weet nog goed dat mijn collega uit India zich niet voor kon stellen dat mijn grootvader alleen woont, en dat zijn kinderen hem niet in huis nemen.
Corjan
25 april 2014 / 17:02Merkwaardige keuze van FvW; hij kiest in essentie voor een hek rondom Nederland en een zeer vergaand model van Overheidsregulering.
Nederland als het Jutland van Europa?
Wat slecht is voor iedereen is goed? Dat is geen keuze maken.
Wat schrijft de RVZ:
De keuze voor efficiency is in Polderaars mogelijk door
alleen noodzakelijke zorg tot een maximum prijs van gezondheidswinst te verzekeren (collectief karig), en in Kosmopolieten door minder risico’s collectief te verzekeren en meer keuzevrijheid te geven (minder collectief, meer privaat).
Om aan de stijgende zorgbehoefte te voldoen moet de zorg
efficiënter worden.
Een omslag is nodig van arbeidsintensieve
zorg naar persoonsgerichte zorg. Marktprikkels (concurrentie,
Kosmopolieten) of systeemprikkels (tariefregulering, Polderaars)
zijn nodig om zorgaanbieders te stimuleren meer taken door
verpleegkundigen en mensen zelf te laten doen, of deze te
automatiseren.
De keuze is afhankelijk van het toekomstscenario.
En over het kosmopolitisch scenario:
Een andere kwestie is wie in de toekomst de regie heeft in de
zorg. Momenteel heeft de Nederlandse overheid de bevoegdheid
om een eigen zorgstelsel met solidaire kenmerken in te
richten waar in opzet zorgverzekeraars een regierol hebben.
Europese regelgeving aangaande het vrije verkeer van zorgdiensten
tussen lidstaten staat op gespannen voet met deze
nationale bevoegdheid. Als internationale consumenteninformatie
over zorgproducten en zorgaanbieders beschikbaar
komt, hebben zorgconsumenten meer te kiezen. Internationalisering van de zorg biedt perspectief op betere en goedkopere zorg, maar het wordt ook moeilijker voor de overheid om een eigen zorgstelsel met solidaire kenmerken in te richten.
–Dus ja, wat kiest de Europeaan? Toch het kosmopolitisch model.
Jammer van het verdienmodel van de private verzekeraars, maar ja, die moeten zich maar aanpassen aan de realiteit.
Noem het een vorm van creatieve destructie.
Prima voorstel van de RVZ.
Alle overige landen zitten niet met het probleem van Nederland; zij hebben een internationaal model zorgstelsel.
De onderliggende agenda van de RVZ is duidelijk. De wereld is groter dan Nederland. Nederland moet stoppen met navelstaren en eindelijk eens de wijde wereld instappen; over de dijken heen!
ANH Jansen
25 april 2014 / 17:27Mijn gedachte is altijd geweest dat de beschaving van een land kan worden afgelezen aan de inrichting/beschikbaarheid van zorg. Dus een fundament waarop onze maatschappij rust. Als er dan keuzes gemaakt moeten worden is het in wezen niet heel moeilijk.
Ik kan dan ook een eind meegaan met de visie van FvW.
Jan Taco teGussinklo
28 april 2014 / 07:14