Klapvee

Gisterenochtend viel ik in een interessante Twitterdiscussie naar aanleiding van een Skipr-blog van Dianda Veldman, directeur Patiëntenfederatie Nederland. ‘Wie de patiënt echt centraal wil stellen – en dat roept tegenwoordig iedereen in de zorg – moet over openheid niet moeilijk doen’, stelt ze hierin.

De felste reactie op Veldmans’ blog kwam van @mbbcareconsult. Met de stelling dat het initiatief ZorgkaartNederland van de Patiëntenfederatie geen objectieve beoordelingssite is, heeft deze kleine groep zorgverleners strikt genomen natuurlijk gelijk. Maar de subjectiviteit neemt af naarmate meer mensen bereid zijn om beoordelingen achter te laten en dus een breder, genuanceerder beeld per zorgaanbieder ontstaat. Dat de Patiëntenfederatie partijen hiertoe actief benadert begrijp ik dan ook wel, en dat is natuurlijk ook gewoon een kwestie van naamsbekendheid opbouwen. Op de opmerking van @mbbcareconult dat iedereen er maar wat op kan zetten en dat de gedragscode niet wordt toegepast, mag de Patiëntenfederatie zelf weerwoord geven.

Maar wat me het meest verbaasde van @mbbcareconsult, was deze opmerking: ‘Cliënten zijn afhankelijk van onze zorg en zullen derhalve nooit iets negatiefs zeggen’. De zorgcliënt als klapvee? Dat vind ik een wel érg eenzijdige benadering van die zorgcliënt als angsthaas die er alles voor over heeft om zijn behandelaar tevreden te houden. Behandelaars zijn immers ook van hen afhankelijk, en steeds meer mensen die zorg aanbieden én die zorg nodig hebben beseffen dit ook. De discussie over shared decision making wordt niet voor niets gevoerd.

Delen