Klinkt goed

Het is grappig om de reacties te lezen op de berichtgeving over de oratie van Ab Klink, op zorgvisie.nl. Klink, hoogleraar Zorg, arbeid en politieke sturing aan de VU, stelt dat kostenbesparende innovaties de zorg juist duurder maken omdat meer efficiency leidt tot minder tijd voor de patiënt. Iemand die reageert onder de naam ‘Arts’ haalt Klink genadeloos onderuit, terwijl een patiënt hem juist een huldeblijk brengt.

Ik schaar mij aan de kant van de patiënt, want Klink zei een paar heel scherpe dingen in zijn oratie. Dat sturen op zorguitkomsten en op kwaliteit van de integrale zorg tot kostenverlaging zal leiden bijvoorbeeld. Dat overdiagnostiek en overbehandeling de zorgkosten opdrijven. Of dat de ziekenhuizen het overnemen van ziekenhuistaken door de eerste lijn compenseren met meer diagnostiek en andere behandelingen. Eerder deze week zagen we gelukkig aan de zogenaamd ‘tegenvallende’ productiecijfers van de ziekenhuizen dat deze laatste trend aan het keren is.

Klink deed in zijn oratie een boeiend voorstel om te waarborgen dat die daling voortzet: ontvlechting van diagnose en behandeling zodat degene die de diagnose laat uitvoeren niet naar zichzelf kan verwijzen. Praktisch haalbaar is dit niet, want behandelaars kunnen dit simpel omzeilen door af te spreken altijd naar elkaar te verwijzen. Als moderne variant op de oude Chinese werkwijze waarbij de arts betaald kreeg als hij de patiënt gezond hield, is het echter wel iets om over door te denken.

Mijn eerste tegenvoorstel: doorverwijzen mag alleen naar een behandelaar in een ander ziekenhuis. En de patiënt mag zelf kiezen.

Delen