Kritische zelfreflectie
In de zorg gaat het nog te veel als dertig jaar geleden, vindt Edith Schippers. De zorg hanteert verouderde werkwijzen die haaks staan op de veranderde voorkeuren en verwachtingen van de patiënt. “De patiënt wil meer vrijheid, veiligheid, kwaliteit en regie”, stelde ze eind vorige week tijdens het Zorgberoependebat.
Tijdens het In voor zorg!-najaarscongres, gisteren in Nieuwegein, bleek hoogleraar ouderengeneeskunde Joris Slaets (UMC Groningen) het volledig met haar eens te zijn, zeker als het om ouderenzorg gaat. Hierin wordt nog veel te veel niet samen met, maar over de cliënt beslist, stelde hij. En omdat de zorgaanbieders primair gericht zijn op zorgverlenen, leidt dit tot overbehandeling en tot eindeloos doorbehandelen als er eigenlijk geen goed argument meer is om dat te doen. Zorg wordt dan schadelijke zorg, stelde hij.
Schippers deed tijdens het Zorgberoependebat ook een andere uitspraak die precies aansluit op de visie van Slaets. Ze zei namelijk dat we naar een andere definitie van gezondheid toe moeten, het moet gaan om de vraag in hoeverre mensen kunnen meedoen. En Slaets zei gisteren dat alle vragen die ouderen stellen, worden vertaald in een zorgaanbod. Terwijl niet de zorg centraal moet staan, maar de kwaliteit van leven, het welbevinden en het leefplezier.
In beide visies ligt een kritische kerstboodschap aan zorgbestuurders en zorgprofessionals besloten. Zij kunnen zichzelf onder de kerstboom de vraag stellen: “Wat ik doe, hebben de cliënt en de samenleving daar eigenlijk iets aan?” Het is de enige weg om tot vraaggestuurde zorg te komen.
7 reacties
En laat nu dezelfde Minister de Restitutie Polissen willen afschaffen en de selectieve inkoop door verzekeraars versterken door de Hinderpaal weg te nemen; In Natura polishouders die toch naar niet gecontracteerde zorgaanbieders wensen te gaan moeten na afschaffing van art 13 Zvw 50 – 90% zelf betalen.
Hoezo vraaggestuurde zorg? Hoezo verouderde werkwijzen? Hoezo de verzekerde meer regie geven?
En ja, wat moet je nu denken van de uitspraak van de Minister de gezondheid van mensen te bepalen aan de hand van hoever zij nog kunnen meedoen. Meedoen? Produceren? Wat toevoegen aan de samenleving? Meerwaarde hebben voor de samenleving? Rendabel zijn?
Hier komt het rendementsdenken van de Minister (en tekstschrijvende bureaucraten) naar boven; rendement van de burger voor de Staat. De filosofie van het Nut van de Mens van de meest koude soort.
Dacht niet dat wij die kant moeten opgaan. Een ander land is ons in het verleden hierin voor gegaan en dat moet toch wel bekend zijn bij de Nederlandse Bureaucratie. Of willen zij het nu beter doen? Nederland kampioen?
Overigens neemt de levensverwachting van 65plussers in dit land jaarlijks af. Oorzaak? Wens van de patiënt of stiekem vervulling van de wens van de Overheid?
Waar blijft de Kerstboodschap voor de Overheid in deze?
anh jansen
17 december 2013 / 12:07Heerlijk de opmerking van mw Schippers. In de eerstlijn lopen wij er ook steeds tegen aan dat iedereen wil behandelen. Een heel mooie intentie (laten we daar van uit gaan) dat je iemand wilt helpen, maar lang niet altijd nodig.
Aangezien veel zorgaanbod/therapieaanbod elkaar ook nog eens overlapt is het altijd maar de vraag of je ook het beste kan bieden voor een cliënt en of deze misschien niet beter ergens anders af is.
Misschien maar naar de yoga of de pilates in plaats van de fysiotherapeut bij rugklachten.
Het lastige is alleen dat we te maken hebben met bedrijven (want therapeuten werken niet gratis). En ze krijgen alleen geld op het moment dat er een label op een cliënt geplakt kan worden en er behandelingen plaats vinden. Er is bij veel therapeuten te weinig creativiteit en durf om het geld te gaan verdienen in het verbeteren van de kwaliteit en de inkomsten uit behandelingen los te laten.
Bas van Pelt
17 december 2013 / 12:10Boeiende blog.
Maar toch roept het veel vragen op.
De blogger citeert ( uiteraard) Edith S. En hiernaast een ( van de vele) hooglera(a)r(en) ouderengeneeskunde.
Op zich een magere basis voor het doen van gefundeeerde uitspraken.
Er wordt gesuggereerd dat ouderen worden overbehandeld en onterecht worden gepamperd.
Voorts wordt gepleit voor een nieuwe definitie van gezondheid, waarbij de vraag “in hoeverre mensen kunnen meedoen” essentieel blijkt.
Uiterst nieuwsgierig ben ik dus over het volgende:
– wat betekent “meedoen” voor een incontinente, dementerende bejaarde?
– wat is de definitie van “meedoen” ?
– is onderzocht wat bejaarden zelf vinden over “meedoen” ? Nu worden namelijk helaas een hoogleraar en een neoliberaal selectief geciteerd;
– hoe moet een volwassen samenleving omgaan met diegenen die schreeuwen om mee te doen, maar die het domweg niet kunnen of mogen ?
Bij voorbaat dank.
Hugo
17 december 2013 / 19:50“De patiënt wil meer vrijheid, veiligheid, kwaliteit en regie”
Volledig mee eens, uiteraard.
De huidige definitie van gezondheid dateert van 1948; inderdaad, zeer gedateerd .
Immers, deze definitie is niet lang na verwerpelijke, misselijkmakende en volstrekt abjecte ideeën zoals “Arbeit macht frei” ontstaan.
Een andere definitie lijkt dus anno 2013 op zijn plaats:
“Gezondheid is het vermogen zich aan te passen en een eigen regie te voeren, in het licht van de fysieke, emotionele en sociale uitdagingen van het leven. ”
Hoe verhouden regie en zich aanpassen tot de huidige realiteit?
Meedoen is ook belangrijk voor de mevrouw van 88 die ik vandaag bezocht.
Zij is echter alleen eenzaam.
Zij wordt met de nek aangekeken door haar omgeving.
Zij is een specialiste in fotografie.
Zij heeft een groot gevoel voor humor.
Niemand in haar omgeving die het ook maar iets interesseert.
En nu?
E.Kriek
17 december 2013 / 20:21@Hugo: Verwijzend naar het voorbeeld van de dementerende bejaarde kan ik verwijzen naar het beleid van Martin van Rjjn. Hij stelt dat voor de mensen die het zelf echt niet meer redden in de maatschappij altijd professionele zorg zal blijven bestaan. Ik ben het met je eens (en ook met @Kriek) dat daarmee het vraagstuk van participatie nog geenszins is opgelost. De oplossing daarvoor zal ook nooit uit de politiek kunnen komen, om de simpele reden dat die compassie met de medemens niet kan afdwingen. We kunnen alleen zelf beslissen die wel of niet voor de kwetsbare mensen in onze samenleving op te brengen. Ik hoop dat we beslissen om dat wel te doen.
Frank van Wijck
17 december 2013 / 22:23Een definitie van gezondheid die rekening houdt met meedoen.
Het volgende beeld laat me maar niet los:
http://cuteoverload.files.wordpress.com/2013/12/ded7bfg.gif?w=560
Een ongezonde kat?
E.Kriek
17 december 2013 / 22:31Zoals het katten betaamt, komt ook deze keurig op zijn pootjes terecht. Helemaal op eigen houtje. In een participatiesamenleving lukt het kwetsbare mensen niet om dit te doen, daarvoor zijn we allemaal nodig.
Frank van Wijck
17 december 2013 / 23:06