Kwaliteit is een keuze

Stichting Humanitas heeft vertrouwen dat het goed komt. Zorggroep Groningen is boos over de plek op de lijst van zwakke verpleeghuizen. Brancheorganisatie ActiZ vindt de publicatie van die lijst onverantwoord omdat de gegevens achterhaald of onvolledig zijn. En Stichting IJsselheem Holding overweegt juridische stappen tegen de Inspectie voor de Gezondheidszorg omdat de zorg inmiddels weer op orde is.

De publicatie van de lijst van 150 verpleeghuisinstellingen waar de kwaliteit volgens de Inspectie tekort schiet, heeft heel wat losgemaakt. Ook op social media natuurlijk, waar de reacties geheel voorspelbaar uiteenlopen van ‘net goed’ tot ‘niet goed’. Tot de laatste categorie behoort Ina Strating (@InaStrating) die gisteren op Twitter meldde: ‘De (overheids)communicatie rondom de ranglijst verpleeghuizen is zó enorm oldskool. Zó geen rekening gehouden met alle emoties die uit deze (overheids)communicatie (kunnen) voortkomen’.

Hierbij zijn twee vragen op zijn plaats. De eerste is of het een overheidstaak is om rekening te houden met onze emoties. De tweede is of het niet juist heel erg newskool is (om even in Stratings terminologie te blijven) wat hier is gebeurd.

In een van de reacties op de naming and shaming van de ondermaats presterende verpleeghuizen kwam ik de opmerking tegen dat je zo weinig hebt aan die lijst, omdat je moeder – als die al in zo’n slecht verpleeghuis zit – toch niet meer weg kan naar een beter verpleeghuis. Maar, hoewel het gedoe is, kan dat natuurlijk wél. En er is zelfs keus genoeg tegenwoordig, want de particuliere initiatieven – vaak kleinschalig en specifiek gericht op één bepaalde doelgroep – schieten als paddestoelen uit de grond. Misschien is dat stiekem wel het belangrijkste doel van de publicatie van die lijst: ons wakker schudden en laten beseffen dat we een keuze hebben.