Laat het aan de markt
Steeds meer patiënten weten de fysiotherapeut te vinden zonder verwijzing door de huisarts. Twee jaar nadat de directe toegankelijkheid van de fysiotherapeut is ingevoerd, weten al vier op de tien patiënten de fysiotherapeut zonder verwijzing te vinden. Gemiddeld krijgen deze patiënten twee behandelingen minder dan patiënten die wel zijn verwezen. Ze gaan dus duidelijk niet naar de fysiotherapeut “omdat het toch vergoed wordt”, maar om heel gericht van een klacht af te komen.
Op grond van deze cijfers is het logisch dat de directe toegankelijkheid nu ook wordt overwogen voor andere paramedische beroepsgroepen. Maar het is dan wel te hopen dat het ook goed wordt aangepakt. De fysiotherapeuten klagen er – terecht – over dat hiervan nu geen sprake is. Als de patiënt naar de fysiotherapeut wil gaan, beslist hij zelf of hij hiervoor uit eigen middelen wil betalen of dat hij zich hiervoor wil verzekeren. De zorgverzekeraars kunnen hierop dan passende polissen ontwikkelen. Waarom moet de overheid hier dan tussen gaan zitten met afspraken over de hoeveelheid fysiotherapiebehandelingen die een patiënt vergoed krijgt?
