Leerzaam standpunt
Een interessante Tweet van Edwin Geleijn (coördinator zorginnovatie VUmc) eind vorige week: “Ben overtuigd van de meerwaarde van fysiotherapie, maar niet van alle fysiotherapeuten. Mag ik eigenlijk niet zeggen zeker”. Geleijn plaatste zijn opmerking in het licht van het advies van het Zorginstituut om fysio- en oefentherapeutische zorg op termijn per aandoening/functieprobleem op te nemen in het basispakket.
Het Zorginstituut lijkt heel goed te begrijpen dat de meerwaarde van de ene therapeut groter is dan die van de andere. Het stelt namelijk dat zorgaanbieders en patiëntenorganisaties eerst gezamenlijk per functieprobleem moeten bepalen wat goede fysio- en oefentherapeutische zorg is, en dat het vervolgens zelf moet beoordelen of deze zorg effectief is en voldoet aan de andere criteria voor toelating tot het basispakket.
Met andere woorden: voordat die opneming in het basispakket aan de orde is, moet eerst de kwaliteit duidelijk zijn zoals de patiënt die ervaart. Het is dan ook niet vreemd dat fysio-manueeltherapeut Wendy Tavenier direct reageerde op Geleijn: “Lijkt me juist goed dat we dat zeggen, én inzichtelijk maken Edwin”. Tavenier is bestuurslid van Keurmerk Fysiotherapie, dat zich juist hiervoor hard maakt. Het doet dit door afscheid te nemen van de CQ-index en in plaats hiervan te gaan werken met de vragenlijst PREM (Patient Reported Experience Measure). Een vragenlijst die in tegenstelling tot de CQ-index niet over randvoorwaarden gaat (“Hoe is de bejegening?”, “Is de praktijk schoon?”), maar over de deskundigheid van de fysiotherapeut en de kwaliteit van zorg.
Marije de Leur, ook bestuurslid van Keurmerk Fysiotherapie, maakt duidelijk niet terug te schrikken voor waar dit toe leidt: “Natuurlijk vinden we het terecht als zorgverzekeraars het actief gebruiken van meetgegevens door fysiotherapeuten meenemen in de contracteringsafspraken die met de fysiotherapiepraktijken worden gemaakt.” Een standpunt over zorgcontractering waarvan nog veel (para)medici iets kunnen leren.
7 reacties
Ik vind het een rare tweet. Ten eerste, het is een open deur. Ten tweede, waarom zou je die niet mogen benoemen. Dit principe geldt voor vrijwel alle medische en paramedische beroepen. Maar ook voor automonteurs, bakkers, advocaten en noem maar op. De match tussen patiënt, klacht en aandoening is essentieel.
Alberts
2 januari 2017 / 09:25Je hebt gelijk, het is ook vreemd dat je niet zou mogen benoemen dat de ene therapeut niet de andere is. Maar in het licht van het advies van de Gezondheidsraad snap ik die Tweet van Geleijn toch wel. Als je een behandeling wilt opnemen in het basispakket, wil je ook weten wat de meerwaarde van die behandeling is, en die kan inderdaad van behandelaar tot behandelaar verschillen. Daarom snap ik ook dat juist een bestuurslid van Keurmerk Fysiotherapie direct reageerde op Geleijn’s opmerking.
Frank van Wijck
2 januari 2017 / 09:35Ik denk dat ik je reactie niet helemaal begrijp FvW, daarom een andere formulering.
Het is vreemd dat een ‘coördinator zorginnovatie’ er kennelijk van uitgaat dat je zoiets niet zou mogen benoemen, terwijl het een open deur is.
Verder staat het feit dat een bepaalde behandeling door omstandigheden in de praktijk kan wisselen in effectiviteit niet in de weg dat die behandeling op populatieniveau gewoon als effectief kan worden beoordeeld. Dit is één van de redenen dat vrije artsenkeuze zo belangrijk is in termen van kwaliteit.
Alberts
2 januari 2017 / 13:39Aan vrije artsenkeuze heb je weinig als je de kwaliteit van het werk van die arts (of welke andere medische of paramedische behandelaar dan ook) niet kent. En ken je die kwaliteit wel, dan is contractering van de juiste behandelaar door de zorgverzekeraar belangrijker dan vrije keuze.
Frank van Wijck
2 januari 2017 / 14:33Niet helemaal mee eens. Het punt wat ik maak is net dat die kwaliteit in bepaalde cases mede afhangt van de match patient-kwaal-professional.
Over je laatste opmerking, ik vind vrije keuze principieel altijd belangrijker. Staat gelukkig zelfs in het EVRM.
Alberts
2 januari 2017 / 18:50Voor situaties waarin die persoonlijke match tussen behandelaar en patiënt zo belangrijk is, is het goed een keuzemogelijkheid te hebben. Maar keuzevrijheid is een forse stap verder en de meerwaarde daarvan valt zeer te betwijfelen.
Frank van Wijck
2 januari 2017 / 19:18De meerwaarde van vrije keuze lijkt me, gezien de tekst in het EVRM, toch duidelijk. Niet alles is in geld uit te drukken.
Alberts
3 januari 2017 / 09:02