Leuker kunnen we het niet maken
Hans Simons en Hugo Keuzenkamp laten in Het Financieele Dagblad een proefballonnetje op over vereenvoudiging van het eigen risico. Ze pleiten voor een indeling in categorieën, bijvoorbeeld € 75,- voor een poliklinisch consult, € 150,- voor beeldvormende diagnostiek, € 250,- voor een overnachting en € 375,- (de jackpot dus) voor een operatieve ingreep.
Simons en Keuzenkamp stellen dat dit de patiënt helpt om eigen keuzes te maken – een relatief dure behandeling ondergaan of toch een goedkoper alternatief kiezen bijvoorbeeld – en deze direct te koppelen aan de financiële gevolgen.
Als stand-alone oplossing gaat dit niet werken. De patiënt moet hierbij in ieder geval weten wat zijn behandelopties precies inhouden en welke gevolgen die hebben voor (de genezing van) zijn ziekte. Wordt deze informatie er niet bij geboden, dan bestaat het risico dat de patiënt de diverse behandelopties als gelijkwaardig beschouwt en dus alleen nog naar de prijs kijkt.
Verder is toch wat onduidelijk voor welk probleem het voorstel van Simons en Keuzenkamp nu eigenlijk een oplossing is. In de discussie over het eigen risico speelt veel minder de opbouw ervan een rol dan de feitelijke hoogte. André Rouvoet van Zorgverzekeraars Nederland stelde vorige jaar al dat een te hoog eigen risico op den duur de solidariteit in de zorg aantast. En zorgverzekeraars waarschuwden een paar maanden later dat steeds meer mensen moeite hebben om het eigen risico te betalen. Het was waardevoller geweest als Simons en Keuzenkamp zich over dat probleem hadden gebogen. De opbouw van het eigen risico eenvoudiger maken is leuk, maar onder de streep moet je dan nog steeds gewoon je portemonnee trekken.
3 reacties
Nederland is het enige land ter wereld dat een verplicht eigen risico achteraf bij verplicht verzekerden in rekening brengt. Waar andere landen het eigen risico invoeren als bewustwording van kosten of als remgeld om het gebruik van zorg af te remmen, is dat in Nederland zuiver het afwentelen van kosten op de burger. Zo blijft het huishoudboekje van de Overheid zelf in orde.
Ziekenhuizen zijn niet de enige zorgaanbieders die onder het eigen risico vallen. Door de vergoedingssystematiek declareren zij na afloop van een DBC. De zorg wordt eerder verleend dan de declaratie wordt ingediend. Zij lopen zo gelden mis. Als zij patiënten nu een deel van het achteraf te verrekenen eigen risico vooraf laten betalen kunnen zij op deze manier hun eigen boekhouding netter maken; de liquiditeit en kasstroom gaat er wat beter uit zien.
Tevens fungeert het innen van eigen risico vooraf de behandeling als een soort remgeld. De afname van zorg bij een SEH kan wellicht dan afnemen, komt zomaar in de gedachten.
Omdat ziekenhuizen niet de enige zorgaanbieders zijn die onder het eigen risico vallen, achteraf te innen, maar hun rekeningen eerst na afsluiten van een DBC kunnen indienen, zijn er andere zorgaanbieders, die wel rekeningen per maand, per 2 weken of per week sturen naar de verzekeraar en die daardoor indirect hiervan de dupe zijn: verzekeraars verrekenen het af te dragen eigen risico direct met de verzekerden en die verzekerden worden na 1 tot 3 maanden geconfronteerd met de kosten. Bijvoorbeeld apotheken hebben hier last van; menig verzekerde ziet af van een Medicatie Review, hoe goedkoop ook, wegens het eigen risico. Eerst nadat de ziekenhuisrekening in de bus vallen en de MR niet meer hoeft te worden betaald, in de ogen van de verzekerden, gaat men akkoord.
Een verzekeraar stelt de eis dat een apotheek een 100tal MR moet uitvoeren en deze kan uitvoeren en de rekening eerst in het laatste kwartaal indient; dit voorkomt dat verzekerden van die verzekeraar afzien van een MR en zo mogelijk elders hogere kosten maken.
Zo ook bij apotheken de hele discussie over het BNG, voorheen ETG. Ook daar worden moorden gepleegd om 6 euro omdat de verzekerden die 6 euro direct achteraf in rekening wordt gebracht.
Leuker kunnen we het niet maken. De ambtenaren die dit allemaal bedenken komen niet meer bij van de dolle pret. Ambtenaren humor. Ieder jaar komen zij wel met een nieuwe grap.
Het is voor zorgkenners evident voor welk probleem het voorstel van Simons&Keuzenkamp is. Keuzenkamp heeft als voormalig bestuursvoorzitter van een zorgverzekeraar kennis van twee kanten. En Simons? PvdA? In de oppositie tegenstander van het systeemmodel, in de regering voorstander en zelf voorstander van het alternatief dat al deze problemen overbodig en onnodig maakt; plan Simons. Een NHS/Scandinavisch Model. Maar dan flink tegengewerkt door private verzekeraars en niet zo goed uitgewerkt. Haastwerk dat vakkundig werd gedemonteerd door belanghebbenden in de financiële sector.
Gisteren AO Geneesmiddelen beleid gezien? Lachen.
FvW kan zo aanschuiven.
Zakkenrollen is gisteren gelegaliseerd; je moet er wel een vergunning voor hebben. Zo is Nederland.
Ad Hoc bereidingen niet in basispakket volgens de Zorgexpert van de VVD. Hij kent de Geneesmiddelenwet blijkbaar niet. Hij weet blijkbaar ook niet hoe een verzekeraar de nominale premie berekend.
Schadelast uit het verleden wordt geëxtrapoleerd naar de toekomst, inclusief toename gebruik, innovatie e.d.
In die schadelast zat sinds jaar en dag een 2% aan Ad Hoc bereidingen. Geheel vergoed conform de WOG en nu de GW.
Door deze nu in de loop van het verzekerde jaar te schrappen van de vergoeding dwingen de verzekeraars de verzekerden nu deze middelen 2x te betalen; 1x nominale premie, 1x contant.
De Minister snapte het als enige helemaal, maar vond dat verzekerden die zich gerold voelden maar naar de Rechter, de Ombudsman of de SKGZ moeten gaan. Maatwerk receptuur. Niet voorzienbaar, maar wel essentieel voor een goede gezondheidszorg. De Minister gaf het elf aan; we hebben een vloeibaar systeem. Zij kon er echt niets tegen doen. Zij gaf zelfs nog een voorzet met de verwijzing naar de ACM! Mogen verzekeraars dit wel gezamenlijk afspreken? Het systeemmodel gaat toch uit van concurrentie en marktwerking? Maar geen enkel kamerlid snapte de hint. Lachen.
De Minister heeft tot nu toe de toezichthouders geen aanwijzing gegeven om deze zaak eens te bekijken; het lachen zal die ambtenaren en verzekeraars dan zeker snel vergaan.
Leuker kunnen we het niet maken; Ambtenaren en verzekeraars doen op deze manier aan de behandeling van obesitas bij verzekerden; de verzekerden worden wat lichter gemaakt.
ANH Jansen
26 maart 2015 / 13:27Dit is schandelijk: “Een verzekeraar stelt de eis dat een apotheek een 100tal MR moet uitvoeren en deze kan uitvoeren en de rekening eerst in het laatste kwartaal indient; dit voorkomt dat verzekerden van die verzekeraar afzien van een MR en zo mogelijk elders hogere kosten maken.” . Welke verzekeraar? Ik hoop dat de NZA hiertegen optreedt!
Ik vind trouwens ook dat de apotheken duidelijker moeten zijn over hun kosten. Zij moeten duidelijke prijslijsten hanteren, die voor iedereen zichtbaar zijn. Op het moment dat zij een MR ” aanbieden”, moeten zij duidelijk zijn over de kosten.
C.V.Dortland
30 maart 2015 / 12:45” Simons en Keuzenkamp stellen dat dit de patiënt helpt om eigen keuzes te maken – een relatief dure behandeling ondergaan of toch een goedkoper alternatief kiezen bijvoorbeeld – en deze direct te koppelen aan de financiële gevolgen” ……………….. Dit heb ik zo echt niet gelezen en zo vat ik het echt niet op. De vaste prijzen per soort behandeling geeft de patiënt meer houvast van te voren. Maar in het voorstel wordt geen verschil gemaakt tussen een dure een een goedkope behandeling. Er is enkel een verschil tussen een consult en een opname en dat is logisch. Voor een opname kàn een patiënt helemaal niet zelf kiezen.
C.V.Dortland
30 maart 2015 / 12:51