Lokkertje

In mijn woonomgeving, Amsterdam Noord, is de strijd om de tandartspatiënt losgebarsten. We hebben hier nog diverse eenpitters, die de komst van de grootschalige groepspraktijk Tandarts Liem aan het Albatrospad over het algemeen goed overleefd hebben. Mensen wisselen niet zomaar van tandarts, omdat ze de relatie met deze beroepsbeoefenaar belangrijk vinden. Rob Barnasconi, destijds voorzitter van de (toen nog niet Koninklijke) NMT, zei me eens dit heel goed te begrijpen omdat je niet iedereen met zijn vingers in je mond toelaat. Ik kon dat beamen.

Hierom vraag ik mij af hoe succesvol de relatieve nieuwkomer Dental Amsterdam Noord gaat zijn met de manier waarop die zijn aanwezigheid in onze contreien aankondigt. Afgelopen zaterdag viel een foldertje met een kortingsbon in onze brievenbus, voorzien van een keurig knipstrookje. Aan de ene zijde belooft dit dat ik bij wijze van zomeraanbieding gebruik kan maken van een gratis controle en (indien nodig) foto’s. Aan de andere zijde vermeldt het dat ik als alternatief hiervoor recht heb op een VVV-bon ter waarde van tien euro als ik mij aanmeld als nieuwe patiënt.

Op dit moment ga ik nog voor mijn controles naar een van die eenpitters onder de tandartsen in mijn stadsdeel. Maar die gaat binnen afzienbare tijd met pensioen en dan zal ik moeten overstappen. Kies ik dan voor de kortingsbon/gratis controle of kijk ik naar wat de praktijk aan tandheelkundige zorg te bieden heeft? Over die vraag hoef ik niet lang na te denken. Ik kan gevoelig zijn voor een folder in de bus die korting bij Dirk van den Broek vermeldt voor de boodschappen die ik wekelijks nodig heb (en waarvoor ik gewoonlijk naar Albert Heijn ga). Maar als ik een nieuwe tandarts zoek vind ik zo’n lokkertje toch minder interessant.

Delen